Wait For Me klinkt, ondanks de kraakheldere productie, te bedacht en daardoor saai. Zijn er dan geen lichtpuntjes? Jawel. Wanneer Moby het experiment zoekt, weet hij te ontsnappen aan de rigide kaders. Het korte instrumentaaltje Ghost Return bijvoorbeeld is bloedmooi. De ambientvulsels Jltf en Jltf1 zijn fraai en afsluiter Isolate, ambient die duidelijk door Brain Eno is beïnvloed, is prachtig. Dat is niet genoeg om wederom zuchtend te erkennen dat Moby met Play zijn hoogtepunt al tien jaar geleden heeft bereikt. THEO PLOEG