Ook Moby weet inmiddels: zo eenvoudig gaat dat niet. Al moet gezegd: de opgetrommelde danceproducers hebben geen slecht werk afgeleverd. Tiësto bijvoorbeeld maakt van Shot In The Back Of The Head een fijn trancenummer waar James Holden z’n vingers bij af zou likken. Pale Horses verandert in de handen van Gui Boratto in een onderkoelde minimalstamper. De technogospel die Carl Cox van Walk With Me maakt is fraai. De overige interpretaties zijn aardig, dat zeker, maar niet meer dan dat. Op het tweede schijfje doet husselt Moby de remixes nog eens door elkaar voor een exclusieve dj-mix. Tja, dat is echt te veel van het goede. Toch: dit remixalbum is stukken beter genietbaar dan Wait For Me. Moet Moby misschien vaker doen: zelf de arrangementen schrijven, maar de uitwerking overlaten aan anderen. THEO PLOEG