Die mix van stijlen is echt even wennen. Bovendien is de voordracht
van Stone ook in de soulliedjes wat meer laidback, daar waar voorheen
haar expressie zo uitdrukkelijk was. Het heeft wel een paar echt goede
composities opgeleverd, zoals Way Oh, Molly Town en Underworld,
met Augustus Pablo-achtige melodicaflarden. En zeker, de reggaegrooves
zijn voortreffelijk gespeeld. In haar thuisland Engeland zal het wel
loslopen met deze plaat,het genre behoort er tot het vaste muzikale
menu. Maar of haar fans elders in de wereld hier massaal voor zullen
warmlopen, valt zeer te bezien.