Circle J lijkt op Dropkick Murphys, daar hoeven we niet moeilijk over te doen en valt ook moeilijk te ontkennen. En opener 1875 is wel heel erg Flogging Molly. Maar waar die band de laatste jaren erg nadrukkelijk het tempo omlaag gooit, gaat Circle J veertien nummers lang op volle . . .

Je hoeft het wiel niet opnieuw uit te vinden om te kunnen rijden. Door subtiele verschillen (wat meer ruimte voor banjo en dwarsfluit voorbeeld) met de Murphys en Flogging Molly heb je geen moment het idee naar een rip-off te luisteren, het vette accent maakt de sound lekker authentiek en de neiging tot het opentrekken van een alcoholische versnapering is zelfs om negen uur ’s morgens best sterk als je deze plaat luistert. Was het maar weer weekend, dan mogen de krijgers er weer op uit.