Funeral For A Friend is zo’n band die in Nederland nooit echt potten heeft kunnen breken. Er zijn ook zoveel van dit soort bandjes, die vechten om de aandacht van de veranderlijke emokids. Stug doorgaan, dan komt het succes vanzelf. Welcome Home Armageddon is het vijfde album van de . . .

Hoe ze dat doen? Volgens het beproefde ‘schreeuwtje hier, zoet refreintje daar’-concept. Het levert een handvol erg fijne nummers op: Front Row Seats To The End Of The World – met geweldige breaks – bijvoorbeeld en het gemeen catchy Aftertaste. Aan de andere kant zijn er ook vullers als Medicated en Sixteen, met de lelijkste gitaarriff van het jaar. Ze blijft Funeral For A Friend voor altijd die band die je zonder problemen ’s middags op ieder punk- of hardcorefestival kan zetten, maar die nooit goed genoeg zal worden om te headlinen. En dat is best pijnlijk na vijf albums.