Het vervolg is vertrouwd: minimale house met veel delay en langzaam verschuivende ritmische lagen. Opnieuw legt Müller (uit Frankfürt) zoveel ideeën en diepgang in zijn producties dat je aandachtig blijft luisteren. Hold On bijvoorbeeld bezit de grimmigheid van dubstep, zonder die stijl te kopiëren. Halverwege zakt het even in, alsof deze nummers al zes jaar op de plank lagen en nieuwe impulsen missen, maar dan verleidt Müller ons weer met zijn kenmerkende warme, ingetogen timbre. Hij is een van de culthelden van de housegemeenschap en dat moet misschien maar zo blijven. Het is goed zo. Wat je zegt, Well Spent Youth.