De shows die hij samen met Ron Reyes (ooit een krap jaar zanger van Black Flag) en drummer Gregory Moore (alleen tijdens de reünie van 2003 achter de drumkit) doet, zijn geen succes. Dure tickets, halfvolle zalen en een band die het tempo van zijn eigen nummers niet altijd meer bijhoudt. En dan, vlak voor dit album uitkomt, wordt Reyes halverwege een optreden in Australië ontslagen door Ginn. Drama compleet. Ondertussen is het artwork van What The… door zo’n beetje iedereen als lelijkste hoesje van het jaar bestempeld. Over What The… kunnen we, ondanks de 22 nummers, kort zijn: een draak van een album. Een parodie op Black Flag. Het gitaarspel van Ginn is nog altijd herkenbaar, maar dat is het enige wat in de verte nog aan Black Flag doet denken. Kinderachtige teksten, ongeloofwaardige thematiek en een jaren negentig-punkfeel. Gewoon overslaan dit album.