Nog altijd horen we de intelligente notenschema’s en uitbundige dansritmes die hun debuut Antidotes sierden. Ook de sfeervolle, zwaardere partijen van de albums die volgden, blijken van nut geweest te zijn voor de ontwikkeling die de gesjeesde Oxford-studenten doormaakten. Zanger Yannis Philippakis (met zowel Grieks als Joods bloed in de aderen) blijft een kwetsbare man vol gevoelige trekjes. Hij laat zich op What Went Down voor het eerst helemaal gaan. Hij durft ook te krijsen, terwijl de band een extra tandje bij durft te steken, en het resultaat is even manisch als aantrekkelijk. Niet eerder klonk Foals zo stevig als in de titelsong, Mountain At My Gates en Snake Oil. Vergis je niet, lekkerder en dynamischer dan in Birch Tree en Night Swimmers, met schitterende gitaarlijntjes en bijna tropisch aandoende ritmes, ook niet. Er zit postpunk in, moderne elektronica, funk, hardcore, pop en we horen ook stukjes Afrika. Toch is het uiterst zeldzaam dat een band met zoveel opwinding, frustratie en aaibaarheid zowel aanstekelijk, intelligent, swingend als hard weet te klinken. De rustpunten hadden niet gehoeven (ze onderbreken een paar keer de flow), maar ook dat zijn an sich geweldige liedjes. Foals gaat ongetwijfeld hoog scoren in de jaarlijsten, want om What Went Down zullen weinigen heen kunnen. Meesterlijk album.

What Went Down van Foals gratis hebben, samen met de debuutalbums van The Arcs (met Dan Auerbach van The Black Keys) en The Bohicas? Neem dan nu een halfjaarabonnement op ons onvolprezen blad! Klik hier voor meer info.