Met de single No More Lockdown keerde Van Morrison zich tijdens de coronapandemie luidkeels tegen de beschermende maatregelen. Het bevestigde zijn imago als stuurse poëet en dwarse denker, maar zette bij zijn – toch meestal wat oudere en voor Covid kwetsbare – fans veel kwaad bloed. Op zijn vorige album Latest Record Project Volume 1 schaarde hij zich nadrukkelijk in de hoek van de alt-right-beweging.

In opener Dangerous van zijn nieuwe album laat de Ier onomwonden weten dat hij zeker niet anders is gaan denken. ‘Somebody said that I was dangerous / I said something bad, that must have been good / I must have been getting close to the truth.’ Songs als Fighting Back Is The New Normal, Fodder For The Masses, Can’t Go On This Way en (No More) Money From America ademen eenzelfde wappie-gedachtengoed. Of je ‘t met hem eens bent of niet, je moet Morrison nageven dat hij op zijn 43ste album gemotiveerder en creatiever klinkt dan we de laatste jaren van hem gewend waren. Sterke melodieën, inventieve arrangementen, een prima begeleidingsband en een levendige performance maken van What It’s Gonna Take? een prettige luisterervaring. Of je daarbij door de boodschap heen kunt en wilt luisteren is een keuze. Op de vraag of Van Morrison bij zoveel omstreden politieke overtuiging nooit aan zichzelf twijfelt, geeft hij in het slotnummer Pretending zelf antwoord: ‘I’m pretending when I’m on the stage and when I get off.’ De man is en blijft een zoeker.