Opgenomen met min of meer hetzelfde team, bestaande uit Britse muzikanten onder leiding van een Amerikaanse producer, kent Who Is The Sender’ een stijlvastere aanpak van Fay’s onthaaste pianoballades, die ditmaal vooral worden ingevuld met behulp van strijkers, orgel en incidenteel koperblazers en koorzang. World Of Life met zijn filmmuziekachtige klankbeeld en het uitgesponnen How Little met een avant-gardistische elektrische gitaarpartij springen het meest in het oor, want de nogal eenvormige composities ontberen pakkende refreinen en verrassende bruggen. Fay’s melodievoering en zanglijnen blinken uit in subtiele elegantie, wat evenzeer geldt voor zijn omfloerste voordracht, die nog eens ingebed ligt in een overigens nergens bombastische orkestratie. Observatieve, bespiegelende en spirituele liedjes wisselen elkaar opnieuw als vanzelfsprekend af in een beurtelings geëngageerd en gelouterd aandoend geheel, dat de leeftijdloos klinkende maker zelf omschrijft als alternatieve gospel.