Moet kunnen, want primitieve rock is hip. Niet door de hemdjes bij H&M (vervloek die blasfemistische poseurs). Nee, het is de verdienste van Early Man, The Sword en nu ook Wolfmother dat jonge, gretige bands opnieuw Black Sabbath, Led Zeppelin en Pentagram ontdekken. Dit Australische trio brengt de renaissance eindelijk naar de bovenwereld. In de VS loopt het al storm en het moet erg raar lopen wil de halve natie hier ook niet headbangen op White Unicorn. Net zo’n opwindende opbouw als Seven Nation Army van The White Stripes maar voorzien van een stem die loeit als een sirene in Bagdad. Landgenoten Jet (kent u ze nog?) krijgen met het opgetogen, ja, sprankelende The Apple Tree een fikse trap onder de kont. Om helemaal cool te blijven trakteert Wolfmother in Joker & The Thief ook nog eens op de nodige wah-wah en Hammond-orgels. Een traktatie ja, omdat het zo heerlijk ongedwongen en enthousiast klinkt. Dit debuut is dus zo retro als bloemetjesbehang, maar is daar – vooral tijdens de eerste helft – zeker niet het muzikale equivalent van. Opgetogen, springerig en aanstekelijk. Mijn zomerplaatje is binnen. PHILIPPUS ZANDSTRA