Met het RTL-programma Better Than Ever probeerden de inmiddels bijna bewezen viespeuken achter de commerciële televisiezenders aan te tonen dat meedoen aan talentenjachten als The Voice of Idols heus wel een goed idee is. In de show streden getroebleerde figuren als Jennifer Ewbank en Jim van der Zee (in 2018 The Voice-winnaar, nu al vergeten) om 25.000 euro aan studiotijd- en apparatuur.

Wat uit hun verhalen vooral blijkt is wat een slecht idee het is om mee te doen aan deze programma’s. Je bereikt er doorgaans geen reet mee, behalve als je uit was op het kweken van een immense afkeer voor het nationale muzieklandschap. Gelukkig zijn er uitzonderingen op die bijna-regel, zoals het verhaal van Sandra van Nieuwland. Zij vond dan wel de spotlights door haar deelname aan The Voice, maar kon daarna gewoon lekker haar ding blijven doen. Een grote bekendheid is ze allang niet meer en om haar te promoten, grijpt men steeds terug naar haar successen rond haar Voice-tijd, maar who cares? Van Nieuwland maakt de muziek die ze wil maken. Dat plezier hoor je dan weer af aan Wonderland, alweer haar vijfde album. Een weinig baanbrekende, maar wél ontzettend aangename plaat vol prachtig gezongen, gevoelige pianoballads als Bandaid en leuke popsongs in eighties-stijl als Sandcastles en Strangers. En die voice hè, die behoort inderdaad tot de mooiste in dit land.