Eerlijk is eerlijk, single New France – met Zola Jesus – was niet bepaald een aanbeveling voor het nieuwe album van Orbital. In de jaren negentig maakten de broers Paul en Phil Hartnoll uitstekende muziek. Snivilisation en In Sides zijn klassiekers, maar daarna wist het duo nauwelijks nog indruk te maken . . .

Anno 2012 klinken de synthdeuntjes te gemaakt, te gemakkelijk. Erger: de emotionele lading die de elektronische muziek van Orbital zo de moeite waard maakt, is begin deze eeuw succesvol van een moderner jasje voordien door acts als Boards Of Canada.De diepe dubstepbassen willen ook niet helpen, ze lijken er met de haren bijgesleept. Schreeuwlelijk Lady Leshurr verpest het titelnummer. Klinkt nergens naar. Zonde, want dat soort poespas hebben de broers Hartnoll helemaal niet nodig. In Stringy Acid transformeren ze de oude Orbital succesvol naar de nieuwe. Veel te weinig om nog iets van Wonky te maken. THEO PLOEG