Worship is het derde volwaardige APTBS-album en misschien ook wel het meest confronterende. Tempo, volume en vervormingsgraad liggen hoog, de in diepe galm gesmoorde zang klinkt onheilspellender dan ooit en de algehele sfeer is die van het wave/postpunk-tijdperk ter hoogte van The Cure en Joy Division: introvert, vreugdeloos en een tikkie zorgelijk (songs als Fear, Dissolved en Slide hadden makkelijk dertig jaar geleden gemaakt kunnen zijn). Maar daar staat wél steeds dat machtige, unieke, messcherp opgenomen gitaargeweld omheen en dat zorgt dat APTBS, ondanks de valkuilen, nog altijd niets anachronistisch heeft. ERIK VAN DEN BERG