Sinds 2015 geldt onder een aantal redacteuren van dit medium de gouden regel: Eurosonic is niet geslaagd zonder dat je The Homesick uit Dokkum hebt zien spelen. Na de eerste kennismaking met het jonge trio in café Kult was ik verkocht. Vooral door de bravoure die de band live heeft, want de EP Twst Yr Wrsts kon me maar matig bekoren.

Het lijkt erop dat The Homesick sindsdien een Car Seat Headrest-achtige ontwikkeling heeft doorgemaakt, want dit voor het eerst in een echte studio opgenomen debuutalbum Youth Hunt is vrij indrukwekkend. Het begint al bij de genadeloos doorkrautende plaatopener Half Aryan, die zes minuten lang spannend blijft. The Homesick maakt anno 2017 een stuwende, schurende en soms onderhuidse mix van postpunk en shoegaze, waarin ook inventieve proggy wendingen zijn verwerkt. The Best Part Of Being Young Is Falling In Love With Jesus brengt Preoccupations in herinnering en het surrealistische shoegazewalsje Near The Water Jacco Gardner, maar dan écht op lsd. Stadsheilige Bonifatius krijgt een shout out in St. Boniface (‘Where’s my faith?’) en het aanstekelijke Gucci Gucci is een indiehitje in de dop. De leadzang van gitarist Elias Elgersma en bassist Jaap van der Velde is ondergedompeld in een bak effecten, waardoor de teksten moeilijk te verstaan zijn. Soms jammer, want ze lijken genoeg te vertellen hebben over the pros and cons of Dokkum. Ondanks dat is Youth Hunt gewoon een steengoed debuut van The Homesick.