film

Het verhaal van Leonard en Marianne is romantiek op zijn meest romantisch

De film Marianne & Leonard: Words of Love van de Britse documentairemaker Nick Broomfield over de Canadese singer-songwriter Leonard Cohen en diens Noorse muze Marianne Ihlen is soms pijnlijk intiem en vaak pijnlijk eerlijk.

Beeld via Piece Of Magic

Hij was de dichter van de quasi-depressieve vrouwen van zijn tijd, aldus zijn producer. Leonard Cohen maakte donkere muziek voor mensen met een donkere ziel. Nick Cave, zelf geen toonbeeld van joie de vivre, ziet hem als zijn grote voorbeeld. Hallelujah, Cohens befaamdste compositie, is hemelse grafmuziek. Op zijn tong smaakt melancholie als ambrosium.

Leonard Cohen (1934-2016) had zijn tijd mee. Hij was een romanticus in een rationele eeuw, maar net toen hij besloot om als zingende dichter zijn brood te verdienen omdat het schrijven van romans geen kruimel betaalde, zette een culturele revolutie de ideeën over vrijheid en levensvervulling op de kop. Cohen is geen product van de tegencultuur van de jaren zestig, eerder haar uithangbord dat het culturele establishment kon behagen.

Existentiële onrust

Leonard Cohen had meer mee. Geboren in Montreal, Canada als zoon van een welgestelde Joodse familie. Opgegroeid in een cultureel milieu. Opgeleid als student letteren. Een elegante man met een markante kop en een donkere stem – in combinatie met zijn poëtische inborst woest aantrekkelijk voor vrouwen.

Hij brak harten met een flair die voor vergelijkbare hippieminstrelen als James Taylor en Cat Stevens onbereikbaar is gebleken. Zie ze backstage zwijmelen aan zijn voeten, Cohens gêne is vertederend.

Maar als de documentaire Marianne & Leonard: Words of Love één ding duidelijk maakt, is het dat Leonard Cohen niet was geboren voor het geluk dat al die meevallers doorgaans brengen. Hij werd gedreven door existentiële onrust. Cohen speelde regelmatig en voor eigen genot in instellingen voor geesteszieken. Zijn moeder was zo gek als een deur, volgens mensen die haar hebben gekend. Hij was op de loop voor zichzelf.

Marianne Ihlen

Vrouwen zijn het favoriete gezelschap van Leonard Cohen en staan centraal in zijn leven, blijkt uit de film van de Britse documentairemaker Nick Broomfield, wiens portret van Brian Jones eerder dit jaar in de bioscoop draaide.

Vrouwen als prikkelend gezelschap, als zuurstof voor mannelijk vuur, als muze. Marianne & Leonard: Words of Love vertelt het verhaal van de Canadese dichter-zanger en diens grote liefde, de Noorse Marianne Ihlen (1935-2016).

Ze is het onderwerp van So Long, Marianne en het lied Bird On A Wire is tot haar gericht. Marianne had de zorg voor het huishouden terwijl Leonard op het Griekse eiland Hydra zijn romans The Favourite Game (1963) en Beautiful Losers (1966) schreef. Ook toen ze uit elkaar waren, hielden ze contact.

Bronstige bard

De regisseur neemt, al is het zijdelings, deel aan de vertelling. Hij had een affaire met Marianne en bleef met haar bevriend. Aldus behoort Broomfield tot de kring van intimi en het geeft hem toegang tot persoonlijk, niet eerder vertoond beeldmateriaal. Hij brengt insiders voor de camera die ongeremd – en niet altijd even vleiend – hun indrukken en herinneringen verwoorden. Veel dichter op de huid van de bronstige bard en diens muze zullen we als buitenstaander niet komen.

De documentaire is meerdere films ineen. Hij schetst de geliefden en hun relatie. Het is tevens een biografisch portret en graaft naar Cohens beweegredenen. En hij geeft in het voorbijgaan een minidocumentaire over Hydra, het paradijselijke eiland in de Egeïsche Zee waar Cohen in 1960 een woning kocht.

Hydra was een toevluchtsoord voor existentialisten en artistieke bohemiens, de Europese tegenhangers van de beatniks en voorlopers van de hippies. Ze waren ‘vluchtelingen’, aldus Marianne Ihlen. Het liep zelden goed af, Cohen is een uitzondering. Ihlens biografe Helle Goldman: ‘Er was teveel vrijheid op Hydra.’ Daar hebben de meeste mensen het moeilijk mee.

Knipperlichtrelatie

De ontsnapping – aan een academische loopbaan, een burgerlijk bestaan, een bindende liefde, het leven zelf? – staat centraal in de film. Het is een terugkerend motief in het werk van Cohen, denk aan The Partisan: ‘The frontiers are my prison.’

De depressies, waarin hij werd verteerd door aan zelfhaat grenzende twijfel, worden in poëzie gegoten: ‘I stepped into an avalanche, it covered up my soul’ (Avalanche, van Songs Of Love And Hate, gecoverd door Nick Cave). Het succes als zingende dichter viel hem in de schoot. Maar hij was niet gemaakt voor een carrière in de muziekindustrie, meent gitarist Ron Cornelius, jarenlang Cohens vaste begeleider.

Dichters – en creatievelingen in het algemeen – zijn geen goede echtgenoten, merkt Aviva Layton, de vrouw van een huisvriend, op: ze zijn getrouwd met hun muze. De gave van Leonard Cohen was dat hij goed kon luisteren en vrouwen het gevoel gaf aantrekkelijk te zijn.

Dat stofgoud streek ook neer op Marianne Ihlen, toen ze hem als gescheiden vrouw met baby en minderwaardigheidscomplex ontmoette op Hydra. Ze kwam gebutst maar ongebroken uit de langzaam dovende knipperlichtrelatie met Cohen, altijd die ene maar nimmer de enige. Het verhaal van Marianne en Leonard is romantiek op zijn meest romantisch, maar zoon Alex betaalde de tol voor de passie.

Noorse nimf

Het verhaal van Captain Mandrax, zoals Leonard Cohens bijnaam rond 1970 luidde, en zijn Noorse nimf wordt tamelijk abrupt meer schetsmatig wanneer Marianne Ihlen is teruggekeerd naar Oslo. Zij hertrouwt en leidt een anoniem maar gelukkig bestaan als secretaresse.

Hij raakt in een crisis, het briljante Hallelujah wordt afgewezen door de platenmaatschappij en hij trekt zich terug in een klooster. Financieel aan de grond wanneer zijn manager zijn persoonlijke vermogen blijkt te hebben verduisterd, maakt hij een verbluffende comeback en groeit uit tot de artistieke opa die iedereen zich wenst.

Marianne Ihlen overlijdt op 27 juli 2016. Cohen stuurt haar een liefdevol en ontroerend afscheidsbericht. De filmkijker ziet Marianne op haar sterfbed terwijl de woorden van haar voormalige amant worden voorgelezen en het is een knappe jongen die zijn kaken strak weet te houden.

Hij overlijdt amper drie maanden later. Het is het sobere slot van een film over een diepgevoelde liefde en de man die die liefde liet schieten voor ‘an education in the world’. Marianne & Leonard: Words of Love is misschien niet de definitieve documentaire over Leonard Cohen, wel de intiemste. En wellicht de raakste.

MARIANNE & LEONARD: WORDS OF LOVE draait donderdag 18 juli (11:15 uur) in De Balie, Amsterdam.

Deel dit artikel

Meest gelezen artikelen

De 11 beste albums van het moment (en de komende weken)
Elftal

De 11 beste albums van het moment (en de komende weken)

Elke maand selecteren we de beste albums van het moment. Een elftal niet te missen platen volgens de redactie. Dit is ...
Dit zijn 100 de beste postpunkalbums ooit gemaakt
top 100

Dit zijn 100 de beste postpunkalbums ooit gemaakt

Postpunk is populair en post­punk is alomtegenwoordig. Goed moment voor een even eigenwijze als betrouwbare OOR-lijst. We tellen af naar ...
Golden Earring krijgt luidruchtig afscheid van 1000 muzikanten in Ahoy
concert
golden earring

Golden Earring krijgt luidruchtig afscheid van 1000 muzikanten in Ahoy

Bijna zestig jaar lang was de Golden Earring Nederlands grootste rockband en daarmee ook een bron van inspiratie voor talloze ...

Het verhaal van Leonard en Marianne is romantiek op zijn meest romantisch