Hij lijkt wel in z’n niche te zijn geboren – en niet van plan er ooit uit te komen. Nick Waterhouse is geobsedeerd door de rhythm & blues, jazz en soul van de jaren vijftig en zestig, oogt als een tijdreiziger uit die jaren en neemt zijn platen uiteraard nagenoeg analoog op. The Fooler, dat dit jaar verscheen, is zelfs helemaal in mono geproduceerd, zonder ook maar een detail in de blazers, achtergrondkoortjes en gitaarloopjes te verliezen. De nieuwe Burt Bacharach? Aan z’n visie, sound en kwaliteiten zal ’t niet liggen. De tijd zal het leren.