‘So much coming through, every hour too. Can’t get enough of you. You come around, I’m ruined’, zingt Adrianne Lenker in het mooiste liedje van dit jaar. Zondagavond, tijdens haar soloshow in het Concertgebouw, dient Ruined als toegift. Het is een emotioneel moment. Lenker zingt het krachtig, maar tegelijkertijd is haar stem breekbaar. Voor het laatste refrein improviseert ze een lange, woeste akoestische solo bij elkaar. Ze stampt met haar been terwijl ze fel aan de snaren plukt. De gitaar schudt hevig in haar armen. Achter de piano lukt het Nick Hakim, een vriend die tevens het voorprogramma speelt, maar net om koers te houden. Intens. Rauw. Prachtig.
Fotografie Arend Jan Hermsen
Adrianne Lenker – leider van de volgens menig OOR-recensent beste rockband van nu: Big Thief – is zo’n muzikant waar de authenticiteit van af druipt. Ze zit er bij als een vrouwelijke Townes Van Zandt. Witte cowboyhoed op haar hoofd, spijkerpak aan, twee gitaren naast haar kruk en een shitload aan songs zó goed geschreven, dat het het publiek geen moer uitmaakt dat Lenker voor ieder nieuw liedje eerst uitgebreid haar gitaar gaat zitten stemmen. Terwijl ze de snaren strak draait, praat ze over haar liefde voor stofzuigers (‘The more they suck, the more you love them’) en giechelt ze over het snot dat van haar kin druipt.
Lenker is snipverkouden vandaag, maar alleen in Two Reverse zit een zinnetje of twee waarin je dat aan haar stem hoort. Alle andere nummers zingt ze perfect. Vanonder de vergulde naambordjes van Bach, Händel, Beethoven en Haydn overrompelt Lenker haar publiek anderhalf uur lang met de kwetsbare schoonheid van zowel haar sololiedjes als materiaal uit het Big Thief-oeuvre. Daaronder favorieten als Orange, Simulation Swarm en Steamboat, maar ook een nieuw, nog ongetiteld nummer; een prachtige song over een liefde uit haar tienerjaren, die ze maar niet kan vergeten.
Lenker zit aanvankelijk solo op het podium, maar haalt halverwege de set de eerdergenoemde Hakim erbij, die zich achter de piano nestelt. Hij vergezelt de zangeres bij de songs van nieuwe plaat Bright Future, die het merendeel van het laatste half uur van dit concert opmaken. Zijn gevoelige pianospel maakt van Real House, een liedje in de dieppersoonlijke stijl van Mount Eerie, een verrassend hoogtepunt. En Hakims stem klinkt prachtig in combinatie met die van Lenker. Dat horen we dan weer in het opbeurende Sadness As A Gift en in Free Treasure, een hartverwarmende ode aan geduld, aandacht, begrip en al dat andere gratis geluk dat liefde en vriendschap de mens kan brengen.
De positiviteit die Lenker met haar muziek overbrengt is groot. Van het zoete Anything tot het gitaarloze Zombie Girl: al haar songs klinken troostend. Zelfs wanneer ze zingt over verdriet, is dat verdriet voortgekomen uit een eerdere ervaring die het leven verrijkte, zoals de ontmoeting met een grote liefde. Het is puur toeval dat Lenker nu net met Bevrijdingsdag kwam optreden, maar het klopt. Waar de samenleving dit weekend discussieerde en debatteerde over wie precies te herdenken en wat precies te vieren, verbindt deze zangeres mensen met haar pure, vrije muzikaliteit en songs die de rauwe aspecten van het menszijn vieren.
Gezien: 5 mei 2024 in Het Concertgebouw, Amsterdam. Lees hier ons interview met Adrianne Lenker.
