Niet eerder stond de Zweedse melodieuze deathmetalband Arch Enemy met een headlineshow in een zaal van het kaliber AFAS Live. Fans moeten zich door maar liefst drie supportacts heen worstelen voordat het kwintet tevoorschijn komt vanachter een gigantische banner met de woorden ‘pure fucking metal’ erop. Met de openingsriffs van Deceiver, Deceiver is de toon gezet, waarna zangeres Alissa White-Gluz haar grunts op het publiek afvuurt alsof ze alles nog heeft te bewijzen.

‘Come on Amsterdam, make some noise!’ schreeuwt White-Gluz met haar normale stem. Gejuich klinkt, en even later zien we tijdens Ravenous een eerste biertje door de lucht vliegen. De handen gaan op elkaar, een paar duizend vuisten gaan op en neer als Blood Dynasty klinkt en – inmiddels klassieker en publiekslieveling – War Eternal komt al vroeg in de set voorbij. Een crowdsurfer wordt naar voren geloodst als gitarist Michael Amott zijn solo tijdens My Apocalypse inzet en natuurlijk moeten de telefoonlampjes omhoog gehouden worden voor het ultieme sfeermoment.

Het gaat allemaal crescendo en de tracks van laatste catalogusaanvulling Blood Dynasty worden boven verwachting groots onthaald. Dat geldt ook voor Illuminate The Path, waarbij het pentagram op de gigantische backdrop – tevens albumhoes – oplicht. White-Gluz rent vervolgens al wapperend met een grote vlag het podium op, klaar voor de strijd. Helaas komt ze daar niet ongeschonden uit, want het tweeluik van nieuwe nummers met het daaropvolgende Liars & Thieves klinkt niet scherp. De zang is verre van clean, maar wat zou het eigenlijk.

Als Sharlee D’Angelo de logge bassolo van Sunset Over The Empire inzet is dat allemaal weer vergeten. Een gitaarsolo, ritmische kreten van het publiek en fist pumps vormen de ingrediënten voor misschien wel een van de hoogtepunten van de show. Dat ontgaat ook de blauwharige zangeres niet: ‘I was gonna go to bed but you’re still here. It’s a pure fucking metal show, right?’ De ingestudeerde teksten terzijde, ze is op haar best als ze haar masker even afzet. Als ze niet goed kan horen hoe een fan heet die naar eigen zeggen al meer dan twintig keer bij een Arch Enemy-optreden is geweest, schiet ze in de lach: ‘I can’t hear your name so I’m gonna call you Steve okay?’

Via No Gods, No Masters en Avalanche breien de vijf muzikanten een eind aan de reguliere setlist. De toegift is samengesteld uit oudere hits en opent met de prachtige gitaarsolo van Snow Bound, om vervolgens over te gaan in het krachtige Nemesis. Het feestmoment is compleet als tijdens afsluiter Fields Of Desolation vanaf een hoek in de zaal gigantische ballonnen het publiek in worden gegooid. White-Gluz belooft dat we niet lang hoeven te wachten op een vervolg van deze avond en daar kunnen we alleen maar tevreden mee zijn.

Gezien: 28 oktober 2025 in AFAS Live, Amsterdam

Fotografie: Bert Treep