‘We are young and alive‘, is een van de spreuken die James Alex brult op de debuutplaat van Beach Slang, die eind vorig jaar verscheen. Zo jong is ‘ie eigenlijk niet meer, Alex draaide begin jaren ’90 al mee in het punkcircuit als frontman van de band Weston. Maar iets in zijn aanwezigheid in Paradiso laat je zo geloven dat de Amerikaan net bij een high school-feestje vandaan komt en al zijn teenage angst op de bovenzaal uitstort.

Natuurlijk, Beach Slang doet weinig echt origineels: Alex zingt over dronken worden en over American Girls And French Kisses, ondersteund door een berg aan powerakkoorden. Toch bewijst het Amerikaanse kwartet dat je met frisse melodieën ver genoeg komt. Nummers als Throwaways, Noisy Heaven en Ride The Wild Haze zijn stuk voor stuk voorzien van poppy hooks. En daarmee weet Beach Slang uitstekend de balans tussen rauw en catchy te vinden.

Die frisheid zorgt ervoor dat het optreden van vanavond eigenlijk constant vermakelijk blijft. Dan zien we even door de vingers hoe de bas soms te aanwezig is in de mix, hoe Alex’ stem (zeker tegen het eind van de show) bij vlagen amper boven de muziek uitkomt en hoe de band moeite moet doen om een klein uurtje vol te krijgen. Niet zo gek ook, gezien het repertoire van de groep: één album (met een speelduur van 26 minuten) en twee EP’s. Maar zo wordt het alleen maar duidelijker dat Beach Slang niet aan filler doet: ieder nummer heeft genoeg energie om de ongeveer halfvolle zaal bij de les te houden.

Tussen de tracks door is Beach Slang luchtig en vrolijk: Alex brengt een ode aan zijn gitarist Ruben Gallego (‘hij heeft een bril op en is dus het slimste bandlid’), die hij een collectie aan hardrock clichériffs – Hot For Teacher en War Pigs komen voorbij – laat spelen, en maakt grappen over hoe hij ieder nummer op precies dezelfde manier laat eindigen. Het is een vorm van joligheid die je misschien al verwacht bij een poppunkshow, maar het past in het beeld van de avond: Beach Slang omarmt clichés, maar is tegelijkertijd fris en vlot genoeg om geen moment te vervelen.

Fotografie: Don Crusio

Gezien: 17 februari 2016, Paradiso, Amsterdam