De verwachtingen voor het concert van Brand New vanavond in de vernieuwde Hedon zijn hooggespannen. Het is zeven jaar geleden dat de band uit New York in Nederland stond – vorig jaar werd de Europese tour nog geannuleerd – en albums als Deja Entendu en The Devil And God Are Raging Inside . . .
ABONNEE EN WIL JE VERDER LEZEN?
BEN JE NOG GEEN LID?
De avond begint nog wat weifelend. Brand New is een band die gaat voor opbouw, voor het neerzetten van een sfeer. Bij opener Vices kunnen we wel vast één ding concluderen: met de stem van Jesse Lacey is nog altijd niets mis. Sterker nog, de frontman zingt op zijn 35ste beter dan ooit. Het begin van de show staat in het teken van laatste album Daisy (2009) met na Vices achtereenvolgens Gasoline, At The Bottom en You Stole. Grappig genoeg is de reactie van het publiek bij The Shower Scene, opener van debuut Your Favorite Weapon, lauwer dan wanneer daarna Sic Transit Gloria… Glory Fades ingezet wordt. Het is duidelijk wat het grootste deel van de zaal wil horen: nummers van de doorbraakplaten.
In het middenstuk geeft Brand New ruimschoots gehoor aan die wens. Al levert het met The Boy Who Blocked His Own Shot en I Will Play My Game Beneath The Spin Light ook mindere momenten op. Hoe goed Lacey ook zingt, hoe mooi het allemaal ook klinkt, in die rustigere nummers is het zelfs een klein beetje saai. Dat het zo goed klinkt komt natuurlijk voor een groot deel door een door de wol geverfde band met geweldige drummer – live ook nog eens geholpen door een vijfde bandlid die af en toe wat extra drums levert – en misschien wel de beste tweede zanger/gitarist uit de posthardcorescene Vincent Accardi, maar ook doordat het geluid in Hedon perfect staat afgesteld en de akoestiek super is.. Dat zijn wij Amsterdammers niet altijd gewend zullen we maar zeggen.
Brand New is geen band van lachebekjes. Lacey is het rustige type, die in zijn muziek de longen uit z’n lijf schreeuwt, maar tussen de nummers door weinig te zeggen heeft. Hebben ze er eigenlijk wel zin in, vraag je je soms bijna af. Maar ergens halverwege ontdooit de frontman. Alsof hij dan in de gaten heeft dat het allemaal goed komt vanavond. Dat zijn band ook met die lange afwezigheid nog altijd genoeg volgers heeft om mee te zingen met Millstone en Jesus. Tegen de tijd dat we bij Degausser (beste nummer van de avond) zijn aanbeland staat inmiddels het kippenvel bij veel mensen op de armen, zeker als Lacey bijna a capella het einde zingt. ‘No matter what they say, I am still the king / and now the storm is coming, the storm is coming in.’
De show eindigt overigens net zo weifelend als ie begon. Degausser gaat over in You Won’t Know (waarbij het publiek al voordat het harde gedeelde van het nummer start, begint met springen, mooi om te zien) en daarna is het ineens klaar. Niet zo gek, de band heeft er dan al meer dan anderhalf uur opzitten, maar meteen wordt er een carnavalesk muziekje ingestart die de magie van wat er zo even nog op het podium gebeurde meteen doorbreekt. Lacey komt terug het podium op, voor een mooie solo-uitvoering van Play Crack The Sky, maar daarna is het echt klaar. Een avond Brand New die doet verlangen naar meer. Gelukkig staan ze volgende week op Groezrock.
Foto: Brennan Schnell (CC, gemaakt bij ander concert)
Gezien: 22 april 2014, Hedon, Zwolle
