De ene na de andere popster bezoekt ons land. Dinsdagavond was het in AFAS Live de beurt aan Camila Cabello, bekend van miljardenhits als Havana en Señorita. Hoog tijd voor een test: hoe goed zijn die popshows van nu eigenlijk? Is zo’n strak geregisseerd evenement het bezoeken waard of kun je net zo goed thuis naar de videoclips kijken? Na een avondje meedansen en zingen beantwoordt OOR vijf vaak gehoorde, nogal mopperige vooroordelen.

Fotografie Dimitri Hakke

1. Dit zijn toch geen concerten!

Dat dachten wij vooraf ook: het showelement is bij dit soort popconcerten véél belangrijker dan de muziek. De kans was natuurlijk klein dat Camila Cabello – 28 en maker van hits die miljarden streams scoren – naar AFAS Live zou komen met een simpel bandje achter zich. Nee, hier wordt uitgepakt tot en met – niet met muzikanten, wel met show.

Eerlijk: de show ís dus inderdaad belangrijker dan de muziek. Op de grote schermen op en naast het podium zijn wel flarden te zien van muzikanten, maar daar blijft het bij. Wat achteraan staat, is in deze opzet nauwelijks te bewonderen. Het is voor de enkeling die het wil weten echt een beetje gissen wat nu live wordt gespeeld en wat op band staat.

Maar is dat nog wel van belang? De zaal vol fans lijkt het veel belangrijker te vinden dat Cabello rond de klok van half negen verschijnt op een enorm, metershoog blok midden op het podium. Als een wereldster torent ze boven alles en iedereen uit. En anderhalf uur lang zal ze om het blok cirkelen, eroverheen kronkelen en erop dansen, tomeloos, zonder ook maar een moment aan energie te verliezen.

De show is dus inderdaad belangrijker, maar je kunt er ademloos naar kijken. Het is alsof een videoclip tot leven komt. Zonder adempauzes of tweede takes. Petje af.

2. Dit soort shows zijn verre van spontaan

Inderdaad: de setlist blijkt afgemeten. Parijs krijgt hetzelfde als Amsterdam, om maar iets te noemen. En elk nummer gaat gepaard met een choreografie die niets aan spontaniteit toelaat – al is het maar omdat het podium van AFAS Live net te krap lijkt voor deze show. Op het podium wemelt het van de dansers, man en vrouw, en die moeten natuurlijk tot op de seconde weten waar ze moeten staan. En daar tussendoor danst en zingt Cabello mee. In een optreden dat maandenlang moet zijn voorbereid.

Niets wordt daarin aan het toeval overgelaten. Dit is dus inderdaad geen show waarin de artiest spontaan beslist toch even dat ene B-kantje te spelen. Natuurlijk is er goed nagedacht, bijvoorbeeld over de opening van de show, die zo spectaculair moet zijn dat iedereen filmt. En dat gebeurt ook. Vermoedelijk hangen de rookwalmen van het vuurwerk nu nog om de AFAS Live heen.

3. Alles draait om geld verdienen

Voor een deel is zo’n popshow zeker een geldmachine. Aanvankelijk lijk je als houder van een gewoon kaartje er zelfs een beetje bekaaid vanaf te komen. Het is buiten snikheet, maar ‘de gewone mensen’ moeten genadeloos achteraan in de rij. En helaas: overal om die rij heen staan borden. Priority hier, upgrade daar. En dat ‘recht’ hebben de meesten dus niet.

Er zijn dus nogal wat luxepakketten in omloop. Upgrades met meet & greet, plekken op de VIP-balkons van AFAS Live, gevuld met fans die net even wat meer geluk hadden. En nog een reden voor sommige fans om beteuterd te zijn: in AFAS Live zijn alle zitplaatsen achterin de zaal. Het verst weg van het podium. De troost: Cabello heeft gigantische videoschermen meegenomen. Je hoeft geen seconde te missen. Ook achterin zit je bovenop haar lip.

Wel jammer voor de zittenden: alleen voorin is het deze show non-stop echt feest, de zitters veren alleen op als Cabello naar ze zwaait (‘I see you!’) en als het tijd is voor een wereldhit als Havana. Dan is Cabello sowieso op haar best, als ze een flinke scheut latin door haar pop gooit. Señorita, goed voor 3 miljard streams op Spotify, klinkt veel Cubaanser dan we gewend zijn. Mijn hemel, wat een losse heupen ook.

Jammer dat de stem van haar duo-partner in dat nummer – haar ex Shawn Mendes – uit een doosje komt, zonder videobeeld erbij, maar toch: met dat broeierige onderscheidt deze wereldster zich van anderen.

Maar de vraag was natuurlijk: gaat zo’n show over geld? Nou, hier wordt een topproduct geleverd door een artiest die er werkelijk lol in beleeft ‘Amsterdem’ een zo goed mogelijke show te bieden. Eentje die ook wel de Ziggo Dome had kunnen vullen. Dat ze zo uitpakt in een voor haar doen kleine zaal, maakt dat het publiek vanavond spekkoper is. En dat mag dan inderdaad wel wat kosten.

4. Zo’n wereldster komt geen moment dichtbij

‘Ok, let me practice! Ik hou van joelie Emsterdem!‘ Goed, over de wereldproblematiek zal Camila Cabello vanavond niet praten. Wat jammer is, want haar achtergrond is Mexicaans-Cubaans en ook daarover valt nu veel te zeggen. Maar wat ze wel mee naar AFAS Live brengt, is het soort vrolijkheid waar de wereld van opknapt. En haar fans helemaal.

Na het zuurpruimen en het geklaag van Morrissey, onlangs in dezelfde zaal – OOR mocht er van hem niet bij zijn – is dit een hele fijne gewaarwording. Deze artiest wil hier zijn, met ons, en ze zeurt niet. Sterker nog: wanneer een fan roept dat Cabello de nummer 1-popprinses van de wereld zou moeten zijn, vertelt ze daar geen behoefte aan te hebben, meer dan dit hoeft niet.

Heerlijk, iemand die gewoon vrede heeft met zichzelf en de wereld. En hoe zuurstokroze ook: dat is wel een levensles, Morrissey. (Ik betaal overigens al jaren grof geld om je shows te zien. Met een gekocht kaartje zag ik je alsnog. Je geklaag over gecensureerd worden was dit keer echt volkomen misplaatst. Je verbood journalisten zelf toegang.)

5. Dit is een routineklus

Sterren leiden inderdaad moordend drukke levens. Maar routineus? Die schijn heeft het helemaal niet. Verre van uitgeblust vertelt Cabello dat ze veel te lang niet is geweest. Dat we zo enthousiast zijn dat ze er bijna van moet huilen. Dat ze dit wel elke avond zou willen doen.

Eenmaal komt er een barstje in die vorm van liefheid. Of nou ja, bijna. Ze haalt een fan het podium op die enthousiast twerkend meteen de show steelt. En als die fan na pittig aandringen dan even de microfoon van Cabello krijgt, klinkt er half verstaanbaar iets scherps als: ‘Fuck Fox and Twitter.’ Denken we, het is niet helemaal te verstaan.

Maar oei, dat moeten we niet hebben. In het roze glazuur van Cabello past totaal geen boos statement over de wereld. Knap: ze gaat er uitstekend mee om. Dank, fan – op de achtergrond is te zien hoe dansers hem van het podium leiden. Cabello schakelt al weer door. Luchtig en energiek. Het is de beste avond van haar leven, zegt ze.

Sowieso knipoogt Cabello vaak tussen nummers door en trekt ze nogal wat gekke gezichten. Die spontane blikken zorgen voor wat ironie op een avond vol perfectie. Perfecte dansers, perfect podium, perfecte wereldhits. En ondanks dat er wel wat hokjes weg te kruisen zijn in de popshowclichébingo, moppert niemand. Hits zijn gezongen, harten zijn veroverd.

In de trein naar huis zal het even later wemelen van de blije fans die op hun telefoons video’s terugkijken die ze net zelf hebben geschoten. Hier zuur worden over mensen die meer filmen dan kijken, heeft geen zin. De jonge popfan filmt alles. En zingt alles mee. Om in de trein naar huis te ontdekken dat het vooral de eigen stem is die je op zo’n filmpje hoort – dat dan weer wel.

Gezien: 1 juli 2025 in AFAS Live, Amsterdam.