ABONNEE EN WIL JE VERDER LEZEN?
BEN JE NOG GEEN LID?
Het maakt dat ieder liedje dat hij vanavond zingt als een bom inslaat. De combinatie van Bradley’s gevoelige stem met de krachtige blazers (één saxofoon, één trompet) in zijn band is daarnaast ijzersterk en uniek. Er is vandaag de dag geen andere soulman waarvan de zang dusdanig perfect samensmelt met de instrumentale begeleiding. In songs als Lovin’ You, Baby en Let Love Stand A Chance bouwen Bradley en His Extraordinaires continu naar deze muzikale momenten van emotionele ontlading toe. Op zichzelf zijn de nummers eigenlijk niet al te bijzonder en lijken ze – met uitzondering van het licht-psychedelische Confusion – zelfs nogal op elkaar. Door de kracht van de uitvoering en de onvoorspelbaarheid van Bradley blijft de eentonigheid echter uit en de spanningsboog intact.
Op ieder willekeurig moment breekt de zanger namelijk los van het geplande pad. Soms in dans of theatraal gebaar. Zo gooit hij meermaals de microfoonstandaard over zijn schouder en paradeert hij er mee over het podium, om een last op zijn schouders uit te beelden. Op andere momenten krijgt de man een ingeving en gebiedt hij zijn band zachtjes door te spelen, terwijl hij levenslessen met het publiek deelt. Bradley’s oud-en-wijsheden zijn opgemaakt uit niet altijd even heldere ervaringsverhalen en uitspraken die je kunt afdoen als cliché (‘Hou van iedereen!’, ‘We zijn allemaal broeders en zusters!’, ‘Er is niets mooiers dan echte liefde!’), maar opnieuw is het zijn oprechtheid die hierin het meeste telt. Bradley zegt wat hij voelt wanneer hij het voelt en meent wat hij zegt wanneer hij het zegt. Het is een bijzondere man.
Het valt vanavond tevens op hoe hard Charles Bradley & His Extraordinaires de laatste jaren zijn gegroeid. The Screaming Eagle Of Soul kraaide nooit mooier en doseert zijn James Brown-geschreeuw tegenwoordig een stuk beter. De band leek ooit een slap aftreksel van de Menahan Street Band waarmee Bradley zijn albums opneemt, maar toont zijn ontwikkelde klasse vanavond met een aantal knallende instrumentals (tijdens de vier kostuumwissels van de zanger) en solo’s in prijsnummers als You Put The Flame On It en Strictly Reserved For You. Misschien nog wel mooier dan de muziek is hoe je sommige van de individuele bandleden, met name de toetsenist, ziet meevoelen met alles wat Bradley zingt.
Ook de locatie maakt dit concert erg bijzonder. Het Haagse Paard van Troje is een stuk intiemer en maakt een ‘rauwere’ indruk dan bijvoorbeeld Paradiso, waar de band eerder speelde. Het blijkt daarom een prachtige plaats voor een retrosoulshow. De kans dat we Charles Bradley hier ooit terugzien lijkt helaas klein. De zanger blies een kleine twee maanden geleden tijdens North Sea Jazz nog een afgeladen Ahoy omver. Hij is te groot voor de kleine zalen van Nederland en Sharon Jones definitief voorbij als de grote ster van Daptone Records.
Door Randy Timmers / fotografie: Daniël de Borger
Gezien: 4 september 2014, Paard van Troje, Den Haag