In het clubcircuit is Wet Leg nog op het niveau Vera en Tolhuistuin, op Lowlands mag de sympathieke indierockband, bestaande uit Rhian Teasdale en Hester Chambers, na wat programmawijzigingen zowaar de Heineken openen. Dat lijkt ambitieus, maar een kwartier voor aanvang is de snikhete tent al goed volgelopen. En het wordt alleen maar drukker. Met goede reden: met een supersympathieke show bewijst Wet Leg dat die poppodia waar ze nu staan geprogrammeerd binnen korte tijd veel te klein zullen zijn.
Foto’s Arend Jan Hermsen
Op plaat is de band een tweetal, live is er een hele begeleidingsband. Dat verpest toch altijd een beetje de mythe van een rockduo, maar dat mag de pret niet drukken. De drie heren die het tweetal versterken, barsten van de energie. Vooral drummer Henry Holmes speelt alsof de duivel hem op de hielen zit, wat een grappig contrast is met de juist vrij laconieke aard van de muziek van Wet Leg. Teasdale en Chambers staan er allebei uiterst relaxed bij en vertolken hun hoekige gitaarriffs en droogkomische teksten alsof ze die op dit moment uit de mouw schudden. Wanneer de ‘oehoeee’ in het refrein van openingsnummer Being In Love de Heineken door schalt, is de klik met het publiek gemaakt, waar de rest van het optreden geen verandering in zal komen.
Wat Wet Leg ook doet, de band heeft het publiek aan haar kant. Zet Teasdale per ongeluk een verkeerd nummer in en moet ze daar zo hard om lachen dat de band ook maar even pauze neemt? Dan lachen we allemaal mee. Vergeet ze vervolgens de tekst van het nummer dat ze wél zou moeten spelen en verwerkt ze dát in de tekst van het nummer? Iedereen juicht. Is bassist Ellis Durand jarig? Dan zingt de hele Heineken een verjaardagsliedje voor hem dat langer duurt dan de meeste songs van Wet Leg zelf. Ook de synchrone pirouettes waar de twee zich af en toe aan wagen mogen keer op keer op luid applaus rekenen.
De band heeft charme te over dus, maar met matige songs zou dat niet genoeg zijn. Gelukkig is daar geen sprake van. Bijna het hele self-titled debuutalbum komt voorbij en daar staan vrijwel alleen maar heel fijne popliedjes op. Al steken de singles wel de kop boven het maaiveld uit. Wet Dream en Ur Mom worden luidkeels meegezongen, maar de band bewaart het beste voor het laatst. Chaise Longue, het nummer dat een ruim jaar geleden de doorbraak betekende, komt in een geweldige uitvoering voorbij als afsluiter. De hilarische call and response tekst (‘would you like us to assign someone to butter your muffin?’ ‘what?!’) leent zich uitstekend voor een live-setting en de stuiterende gitaarlijn zal in ieder geval nog de rest van het weekend in ons hoofd rondspoken. Een uiterste charmant startschot van de Lowlandsvrijdag, waarmee de band veel zieltjes heeft gewonnen.
Gezien: Lowlands 2022, vrijdag 13:20 uur in de Heineken. Lees hier al onze recensies van Lowlands.
