Het is te heet om te gymmen. Maar niet voor Janet Planet en Sugar Bones. Confidence Man serveert haar liveshow als een technicolor fever dream: grotesk, gestileerd en schaamteloos theatraal. Met een optreden dat het midden houdt tussen een plastic choreo in neonlicht en een workout op een intergalactische sportschool, wint het duo uit Brisbane vandaag zieltjes. Een totaal nieuw popritueel met de allure van een Eurovisionfinale op LSD.

Fotografie Paul Barendregt

Heeft u Emma Stone gezien in Poor Things? En kunt u zich voorstellen dat Till Lindemann zich heeft vergrepen aan Ozempic? Die uiterlijke vergelijkingen illustreren nog het beste waar we vandaag in de tent naar kijken. Maar dan in een puntig decor met visuals die op hallucinante wijze volgepropt zijn met duiven met laserogen, sigaretrokende dassen en gedateerde Winamp-animaties. Een trip down memory lane, bijgestaan door: een stelletje wandelende lampenkappen en de buitenechtelijke tweeling van de Jetsons.

Met dansroutines die er op het eerste oog belachelijk stuntelig uitzien, maar al gauw zó perfect getimed blijken, hebben we hier te maken met het soort show dat we vooral kennen van overgewaaide K-popartiesten. Veel huppelpasjes, koprollen en ander bewegingsvermaak dus. De fysieke conditie van het tweetal dwingt dan ook al na twee nummers respect af.

Aan de lopende band verdwijnen de twee atleten van het podium. Niet om af te douchen of een sixpack Aquarius te atten, maar voor de zoveelste kostuumwissel. Wanneer ze vervolgens voor de zoveelste keer terugkeren na een nét te lange break, verschijnen ze op de bühne met een lichtgevende bustehouder en flikkerende schoudervullingen en kan de herhalingsoefening opnieuw ingezet worden met Feels like A Different Thing. Maar heel anders dan de eerste helft van deze krachtmeting wordt het nergens.

Behalve wanneer reggaezanger Sweetie Irie onverwacht komt binnenvallen. Tussen de helikopters en de screensavers op het scherm dan weliswaar. Real Move Touch blijkt een houseknaller die net zo goed op een Ministry Of Sound-mix had kunnen staan en zorgt er onherroepelijk voor dat de hele tent zijn abonnement bij Basic-Fit inmiddels heeft opgezegd om zich bij deze club in te schrijven.

Om de muziek gaat het niet echt. Confidence Man exposeert esthetiek, absurditeit en controle. Dit is geen band die optreedt. Dit is een raveconcept dat beweegt tot de laatste zweetdruppel is gevallen. Tot aan het voorlaatste nummer Holiday voegt Sugar Bones weinig toe. Vocaal althans. De stukken die hij eerder in de set voor zijn rekening neemt, tijdens bijvoorbeeld So What, dat nog het meest weg heeft van een demo uit de glorietijd van Moby, zijn eigenlijk best te verwaarlozen. Het draait om Janet Planet.

‘With a face like that there’s no conversation. With an ass like that there’s no hesitation.’ En dat slaat de spijker op zijn kop.

Gezien: Pinkpop 2025, 20 juni (19.30 uur) in de Tent Stage.