Ze hebben het de verslaggever van dienst alvast makkelijk gemaakt. In het kader van 20 jaar De Jeugd van Tegenwoordig flitsen allerhande, veelal tegenstrijdige typeringen voorbij die de afgelopen twee decennia op het gezelschap zijn geplakt. Zo lezen we: pretentieus, toneelschool-y, irritant, schurend, verpletterend, oogverblindend, literair, culinair, niche, semi-urgent, volks, elitair, narcistisch, mythisch. Fijn, zulke directe duiding en ik kan u geruststellen: de routineuze, vrij standaard best of-show vanavond biedt weinig nieuwe inzichten.

Fotografie Lisa Hussaarts

20 zomers, 100.000 nachten. Dat is hoelang we al van de luidruchtige aanwezigheid van het viertal in de Nederlandse popmuziek mogen genieten. Op de sociale mediakanalen werden afgelopen jaar de talloze puberale media-optredens al gememoreerd met als strekking: hoe ondeugend waren we toen, en belangrijker, we zijn er nog steeds! Het jubileum hebben de mannen handig aangegrepen voor een reeks grote shows in de Ziggo Dome later dit jaar en brengt ze nu ook naar de Beuningse festivalweide.

Zonder echt nieuw materiaal – de dagverse single op vieze Bizzey-beat 20 Zomers wordt slechts geteased – is het zoeken naar urgentie. En die lijken de gasten zelf ook niet helemaal te voelen, bij Faberyayo hangt het vest op standje aan/uit. Echt een goede reden voor een optreden van De Jeugd heeft het uitgelaten publiek op dag één in ieder geval niet nodig en het veld voor de Hotot is tot en met de heuvels gevuld met rond totempalen verzamelde vriendengroepen.

De aangekondigde jubileumshow onderscheidt zich moeilijk van de shows die we de afgelopen jaren al vaker zagen. Genoemde diapresentatie knipoogt aardig naar de invloed op de Nederlandse taal met de in blokletters uitgespelde neologismen als ‘intermegalactisch’ en ‘psychantisch’, na te slaan in een recent verschenen tekstboek. En tijdens Buma In Mijn Zak blijken de opbrengsten uit het auteursrecht deels ook in grote opblaasbare props gestoken die langzaam het podium opvullen en het Jeugd-universum treffend verbeelden met onder andere luchtkastelen, tieten en een witte kat.

Een medley van Buma In Mijn Zak/Gemist/Tante Lien lijkt even te hinten op een vrijere rol voor producer Bas Bron, maar de groep ontkomt dan kennelijk toch niet aan een plichtsgetrouwe opvoering van alle in steen gebeitelde hits. De toeschouwers zal het een zorg zijn. Zij hebben hun huiswerk gedaan, rijtjes gestampt en krijgen ook de ruimte van Faberyayo om zijn verses van de facto volkslied Sterrenstof invulling te geven.

Het blijft de vraag waar al dat terugblikken voor nodig is. Zeker aangezien het grootste feestje wordt gebouwd met hits van maar zeven jaar geleden (Gemist, Ik Kwam Haar Tegen In De Moshpit), toen ze nota bene ook op dit podium stonden (of in een rolstoel zaten, in het geval van Willie Wartaal). Liever focust de groep zich op de volgende twintig jaar, maar dit feestje is ze uiteraard gegund. De familie en vrienden die nog even komen meedansen op het podium maken het verjaardagsfeestje compleet. En dan geldt toch zoals voor wel meer shows van de Jeugd: het was gewoon luek.

Gezien: Down The Rabbit Hole 2025, 4 juli (21.30 uur) op de Hotot.