‘De laatste kans om De Dijk te zien’, zo werd de eerste Ziggo Dome-show aangekondigd. Vervolgens ging er nóg zo’n megaconcert in de verkoop. En nog een. En nog een. En zo staan we maandag bij de vijfde uitzwaaishow van Huub van der Lubbe en zijn hot rocking unit (aldus Solomon Burke). Met ruim drieduizend optredens verspreid over 41 jaar heeft werkelijk iedereen de kans gehad om deze band te zien spelen – van bruine kroeg tot boerenschuur tot poptempel – maar deze laatste keer is extra bijzonder, daar willen we bij zijn. Of in De Dijk-jargon: ‘Lief, trek iets moois aan!’
Fotografie Mick de Jong
‘Ik wil geen jaarlijks uitje worden’, zo verklaarde Huub van der Lubbe zijn keuze om te stoppen in de Volkskrant. Een begrijpelijke reden, maar laten we eerlijk zijn: dat jaarlijkse uitje was de band al zeker vijftien jaar. Een vaste waarde op de concertagenda voor bezoekers, boekers en niet in de laatste plaats voor de baromzet van de poppodia (iedereen drinkt bier in het café, maar zéker ook bij een concert van De Dijk). Dat het publiek altijd is blijven verjongen, blijkt maandagavond wel in Ziggo Dome: elke vader heeft zijn dochter meegenomen en elke moeder haar zoon. Niettemin wordt de sfeer bepaald door ouderen die gretig het achterhoofd van de persoon voor hen staan te filmen – met flits. Het is mooi geweest, denk je dan.
De meest fitte boomer in deze concerthal is zonder twijfel Huub van der Lubbe (69) zelf. En wat is het een genot om hem nog eens bezig te zien met al zijn typische trekjes. Die nukkige motoriek, de aangespannen nekspieren, de geheven handen en gekke stuiptrekkingen bij elke klemtoon: een houten soulman op dreef. ‘Goed dat jullie er allemaal zijn’, zegt hij herhaaldelijk. ‘Ongelooflijk, vijf keer de Ziggo Dome…’ En hij weet dat er nog een flinke (al voor corona uitverkochte) clubtournee zal volgen, waarin hij elke avond afscheid zal moeten nemen van weer een nieuwe mensenmassa. Elke avond een beetje rouwen. Elke avond doodgaan – heel even maar. Dat besef is op zijn gezicht te lezen, gemengd met de wil om nog één keer te vlammen.
En dat is ook wat de band doet in Amsterdam, met een zinderende Het Beste Van-show. Laat het vanavond gebeuren, Binnen zonder kloppen, Als ze er niet is, Niemand in de stad… hoeveel bands kunnen zo’n reeks Nederpopklassiekers aan elkaar knopen in het eerste half uur van hun 2,5 uur durende set? Achteloos bijna. Allemaal liedjes die bol staan van de fijne, pakkende zinnetjes en wijsheden waarmee Van der Lubbe de afgelopen vier decennia de Nederlandse cultuur verrijkte. ‘Al komt het altijd weer neer op liefde’, bekent hij. Kijk maar naar de setlist: Wat een vrouw niet kan doen. Groot Hart. Hou me vast. Ik kan het niet alleen... Het oeuvre van De Dijk is één lange smeekbede om liefde en genegenheid. ‘Liefde, liefde, als je maar van elkaar houdt.’
Dat afscheidnemen ook achterom kijken betekent, blijkt wel uit de talloze herinnering die Van der Lubbe gedurende de avond ophaalt. Soms subtiel, door bijvoorbeeld een shirtje van hun overleden ‘jeugdheld en vriend’ Solomon Burke onder zijn overhemd te dragen, soms ook in de vorm van een uitgebreide anekdote. Over het eerste singletje van De Dijk bijvoorbeeld, dat precies veertig jaar geleden werd uitgebracht en ondanks de torenhoge verwachtingen genadeloos flopte. ‘Nr. 30 in de Tipparade’, weet de zanger nog. ‘En als je het nu hoort, begrijp je ook wel waarom…’, waarna zijn band Bloedend Hart inzet. Uitgerekend in deze kraker lijkt de zanger even zijn tekst kwijt. ‘Jullie kennen de tekst een stuk beter dan ik’, grijnst hij na afloop.
Zo swingt en grapt de band zich moeiteloos door zijn vaarwelmoment. De pijn van het afscheid – en het feit dat de rest van de band eigenlijk door had willen gaan – lees je tussen de regels door en zie je terug in de symboliek waarmee de avond wordt opgebouwd. Van opener Goed je weer te zien (‘Wat nog gebeurt, ik kan er niet van op aan’) tot Laat het niet over zijn (‘Wat je eenmaal kwijt bent, vergeet je nooit meer’). En natuurlijk in afsluiter Mag het licht uit, waarmee het definitief genoeg is geweest. ‘Genoeg gezien vandaag’, besluit Van der Lubbe voordat de lampen doven. Paf! Lampen uit, einde show. ‘Ik ben nergens goed voor’, verzuchte hij twee liedjes terug ook nog. Terugkijkend op 41 jaar De Dijk, valt dat reuze mee.
Gezien: maandag 4 oktober in Ziggo Dome, Amsterdam.
