Denzel Curry is een man van vele gezichten; de gelaagde mimespeler op TA13OO, het krachtige sci-fi alter ego Zeltron of de naar heling hunkerende krijger van Melt My Eyez See Your Future. In Melkweg gingen al die maskers af en maakten we kennis met de king of the south: een eendimensionaal figuur, transparant en enkel uit op energie. Is dat dan de échte Denzel?

Fotografie Daniël de Borger

Denzel is een beetje een nerd: hij is groot Star Wars-fan, laat zijn projecten sterk beïnvloeden door anime en is al sinds zijn jeugd een echte art-kid. Anderzijds stoeide de jonge Denzel met woede, trauma en later ook de dood van zijn broer, die omkwam door politiegeweld. Dat hij naar de design- en archistectuurschool ging in Miami, maar er vanaf werd getrapt omdat hij zich niet kon gedragen, is wellicht de perfecte samenvatting van die twee kanten.

Dezelfde rapper, die ons vanavond hiphop op zijn smerigst voorschotelt, was ook ooit opener op een Billie Eilish-tour. Al die lagen, personages en fases in zijn leven weet Curry te balanceren tussen regelrechte phonk en kunst. Daar moet je ongetwijfeld extreem scherpzinnig voor zijn, maar vanavond is hij dat niet. Was het dan een slechte avond? Integendeel.

Op zijn laatste album King Of The Mischievous South Vol. 2 – de opvolger van zijn originele mixtape uit 2012 – is Zeltron vrij en keert hij als koning van het genre terug naar zijn grimey southern-rap. Het resultaat is een Melkweg die zich even vrij gedraagt. Een half uur voor het voorprogramma begint, staat de eerste halfnaakte beuktoerist al klaar en nog voordat het hoofdprogramma begint zweven de eerste crowdsurfers al door de zaal en zitten de eerste tien moshpits er al op.

De gemiddelde leeftijd is een jaar of negentien. Onvolgroeide lichamen in oversized shirts lopen net wat breder de zaal in dan ze zijn; vanavond wordt het oorlog. Het publiek lijkt één entiteit, een mensenvloed die van muur tot muur klotst, een kolkende chaos van lijven en lawaai. De eerste dertig minuten zijn een opeenstapeling van niet eerder vertoonde energie, pitcirkels en handjes die chronisch richting het kletsnatte plafond wijzen. Zweet vloeit rijkelijk; wie niet doorweekt is, is gezien.

Vanaf de eerste zucht klinkt hype-goeroe Curry zuiver, zelfverzekerd en overtuigend. Ondanks de platheid van de avond is hij de enige die zich niet verliest in de hitte van het moment en laat kalm doch energiek de woorden van zijn lippen glijden. De rapper uit Miami wordt geroemd om zijn energieke liveshows, maar staat niet rond te huppelen als Travis Scott en heeft op een beamer na ook geen indrukwekkend decor. Hij laat de muziek het werk doen (tracks als G’Z UP en Ultimate lenen zich voor niets anders dan chaos) en straalt gezag uit. Denzel is Martin Gaus en wij zijn gehoorzame honden. Wanneer de energie dreigt te gaan liggen, volgen goed getimede, simpele commando’s; blaf, zit, spring.

Slimmere tracks als Walkin en Sumo|Zumo dienen hetzelfde doel, werkelijk alles is er vanavond op gericht om onze batterij volledig leeg te krijgen. Dat is ook het gevaar, wanneer Curry de zaal een adempauze gunt tijdens op Got Me Geeked, voelt het direct ongemakkelijk; we kwamen hier toch om te springen?

De kern van de avond komt terug in één line: ‘I used to smart-talk, but now I had to dumb it down for you’, verklaart de pientere rapper op Black Flag Freestyle – onderdeel van het album waar we deze tour aan te danken hebben. Hij houdt zich bewust van de domme. Deze kameleon speelt vanavond niet de gelaagde kunstenaar, maar iemand die vrij van pretenties of opgelegde verplichtingen zijn roots ijzersterk vertegenwoordigt.

Gezien: 3 juni 2025 in Melkweg, Amsterdam