De laatste livemuziek tijdens Super-Sonic Jazz 2022 komt van DOMi & JD Beck. En hoe toepasselijk, een supersonisch slot is het inderdaad met een krappe 45 minuten speeltijd. De twee jongelingen trekken met debuutalbum NOT TiGHT op zak langs de zalen. Desondanks fungeert dat tijdens de show in Paradiso als bijvangst en niet als leidraad. Gekibbel over de setlist resulteert in een compromis van uitgesponnen eigen werk en medleys met een cover hier en daar. De show is snel, intensief, maar trakteert het publiek bovenal op een slok uit de bron van de eeuwige jeugd.
Fotografie Daniël de Borger
Doe je ogen dicht en DOMi & JD Beck klinken als doorgewinterde jazzmuzikanten die alles al hebben meegemaakt. En in zekere zin is dat waar. Nadat ze via YouTube hun weg naar het grote publiek vonden is het snel gegaan. Ze kwamen terecht bij Anderson .Paak, die ze via zijn eigen label aan het grote Blue Note Records koppelde. Na de hype loste NOT TiGHT de hoge verwachtingen voor het grootste deel in. Met als gevolg dat elk zichzelf respecterend jazz-evenement het duo wil hebben.
Korte nummers met tempowisselingen uit onverwachte hoek vormen de stempel die het koppel afdrukt. Smile, Whatup en Bowling volgen elkaar chronologisch op om plaats te maken voor een Madvillain-medley. Hiphopfans in de zaal? Nou en of. Tijd om lang bij MF DOOM te blijven hangen is er helaas niet. DOMi kondigt de volgende track alweer aan. Ze neemt het grootste deel van de interactie op zich, wat gepaard gaat met een hoop ‘fucks’ en zelfs een your mom joke die gericht is aan haar muzikale wederhelft.
‘We have to sing now, fuck.’ U Don’t Have To Rob Me wordt ingezet en hoewel de zang live niet tegenvalt, trilt de te hard afgestelde bass drum het grootste deel van de stemmen weg. Het enige terugkerende smetje tijdens een verder solide performance. Daarin horen we onder meer nog het met Herbie Hancock opgenomen Moon en een cover-Inception van de door Jaco Pastorius grootgemaakte Weather Report-cover van Havona. JD roffelt zijn drumstel door de geluidsbarrière en weer terug terwijl DOMi continu de robuustheid van haar twee klavieren test. Wars van binnen de lijntjes kleuren.
Als conventionele jazz een persoon was, lag deze nu met twee blauwe ogen knock-out op de vloer van de Amsterdamse poptempel. Verslagen door twee volwassenen die net puber-af zijn maar zich bij tijd en wijle nog wel zo gedragen. En zoef, zo snel als ze kwamen, speelden en praatten zijn de onnavolgbare jazzvernieuwers weer weg. Er is zelfs geen tijd voor een toegift. Gelukkig is de kans groot dat we in Nederland niet lang hoeven te wachten op een vervolg. Komend jaar trekken DOMi & JD Beck naar eigen zeggen weer richting Europa. Geef ze dan wel een fatsoenlijk tijdslot.
Gezien: 20 november 2022 in Paradiso, Amsterdam
