The Age Of Pleasure is aangebroken, vertelde Janelle Monáe het publiek in een Barn die maar met moeite vol raakte. ‘Pleasure is a right’, was de tagline van Jessie Ware in diezelfde, halflege tent. We zagen het met lede ogen aan: is er nog wel plek voor zorgeloze popmuziek op Werchter? Maar daar was Dua Lipa als headliner van de zaterdag, in haar zilveren laarzen en discojurkje – met twee handen vol megahits en puur popescapisme.

Fotografie Shali Blok

Dua’s meteorische reis naar de top van de popstratosfeer is er een voor in de boeken: na Future Nostalgia (2020) leek alles wat de 28-jarige Britse aanraakte in goud te veranderen. Ironisch genoeg vlakte juist haar nieuwste album Radical Optimism die opkomst iets af: het album werd door critici – onder wie ondergetekende – bekritiseerd om zijn richtingloosheid. Een wereldhit als de coronahymne Levitating ontbrak, maar Dua’s vijfsterrenstatus als popster is inmiddels door haar vorige tour in steen gebeiteld, laat ook haar kroonpositie als festivalheadliner zien.

De stilistische verwarring van het album sijpelt ook door in de aankleding van het podium én van Dua zelf: ondanks het zomerse thema van Radical Optimism en de Werchterweide die rijkelijk met zand is bestrooid, is er weinig zorgeloos aan het optreden. Integendeel: al tijdens opener Training Season – bijgestaan door marcherende dansers en rommelende drums – trekt Dua Lipa het publiek aan de haren mee de discotheek in. Het podium wordt gedomineerd door nekbrekende stellages en zelfs de muzikanten zijn gekleed in disco-proof zwart. Ook Dua’s glitterende, hoog uitgesneden jurkje lijkt een reserve-outfit uit het Future Nostalgia-tijdperk.

Wat volgt is een setlist vol hits in monstertempo, die gretig door het publiek meegezongen worden. Doorbraaksingle Be The One, Love Again met intro op viool – ze slaan allemaal aan. Dua bespeelt het veld vol zelfvertrouwen – elke blik in de camera een potentiële cover voor de Britse Vogue, elke beweging van haar hand een reden voor het publiek om te ontploffen, elke strakke choreografie een wauw-momentje.

Er is zelfs ruimte voor iets onverwachts: Dua verpakt een tactische pauze (verrassend genoeg zonder outfitwissel) in een slimme dancebreak, waarin New Rules ontaardt in een mix met Bicep’s Glue en de intro van recentste monsterhit Dance The Night.

Ook de nieuwe albumtrack Happy For You, die op de plaat doodsloeg, klinkt op zo’n groot podium, aangezet met dikke instrumentatie en strategisch geplaatste rookmachine, opeens fijn. De tragere nummers uit Radical Optimism worden tussen de hits gesandwicht voor de razende rit naar het einde.

De toegift is helaas zonder Dua’s Belgische boezemvriendin Angèle – hoewel het publiek om haar roept – of Tame Impala’s Kevin Parker zoals op Glastonbury, maar wát is Houdini toch een drie minuten durend staaltje popperfectie. Met die na deze avond bijna profetisch klinkende tekst ‘prove you have the right to please me’, gevolgd door het enige juiste: exploderend vuurwerk. Dáár is die Age Of Pleasure waar Janelle Monáe het over had.

Gezien: Rock Werchter 2024, zaterdag (23.30 uur).