Vanaf opener Last Dance is eigenlijk direct duidelijk dat dat zo is. Ieder nummer dat ze vanavond speelt heeft hitpotentie en het grootste gedeelte van de nummers is wat minder glad dan haar radiohits. Invloeden variëren van M83 tot Amy Winehouse en af en toe mag er zelfs, voorzichtig, gerockt worden. Al komt dat vooral door de drummer, die met een enthousiasme speelt waar menig rockdrummer nog een puntje aan kan zuigen. Haar band draagt sowieso voor een groot deel bij aan het succes van het optreden. Ze blijven redelijk anoniem, maar spelen enorm strak en geven de nummers net wat meer pit.

Ondanks dat slaat de vonk met de zaal toch niet helemaal over. Na ieder nummer wordt er luid gejuicht en geapplaudisseerd, maar de sfeer blijft toch wat tam. Pas bij Blow Your Mind (Mwah), de eerste hit die vanavond voorbij komt, wordt er voorzichtig wat gedanst, maar dat houdt alweer op bij het volgende nummer. Aan Dua Lipa zelf ligt het in ieder geval niet. Ze stuitert vol enthousiasme over het podium en vraagt Paradiso meermaals of we zin hebben in wat fun vanavond. Ook laat ze horen dat ze een geweldige zangeres is. Vooral haar uithalen in het rustige Thinkin’ Bout You zijn om te smullen.

Hoewel het lovenswaardig is dat Dua Lipa bijna al haar materiaal zelf geschreven heeft moeten we toch bekennen dat het ene nummer dat ze niet zelf geschreven heeft precies het beste van de hele avond is. Be The One, hit nummer twee, ontpopt zich live tot een perfecte popsong. Het is dus ook niet gek dat het de op de grootste respons van de avond kan rekenen. Zelfs onvermijdelijke afsluiter Hotter Than Hell komt daar niet meer overheen, al zorgt die ook nog voor flink wat extase in de zaal. Precies een uur na aanvangstijd houdt Dua Lipa het alweer voor gezien, maar dat was met het materiaal dat ze nu heeft precies lang genoeg. In januari verschijnt haar debuutalbum, dan zullen de shows vast langer worden en de zalen vele malen groter.

Fotografie: Dimitri Hakke

Gezien: 15 oktober 2016, Paradiso, Amsterdam