Dag 2

Kleine oogjes bij Ernst-Jan en Corto van Mozes & The Firstborn deze ochtend tijdens het ontbijt. Het duo is gisteravond nog een café ingedoken en heeft aardig wat biertjes achterover gegooid. ‘Maakt niet uit’, zegt Ernst-Jan ‘In de bus kunnen we slapen’. De reis naar Berlijn duurt ongeveer drie uur, maar voordat dat band naar de Duitse hoofdstad rijdt, pikken ze de apparatuur op bij de venue van gisteravond. Je zou de rosse buurt amper terug herkennen in het daglicht en zonder de neonverlichting. In tegenstelling tot gisteravond zijn de winkels in de straat nu wel gewoon open en Raven’s oog valt op een Western Store naast de Molotow. Buiten hangen een aantal camouflagevesten aan een kledingrek, zwaar vastgeketend zodat diefstal moet worden voorkomen.

‘Dit is wel een terugkerend dingetje hoor’, zegt Melle terwijl Raven in het kledingrek staat te graaien. Schijnbaar gaat de band vaker op zoek naar vintagewinkels en opvallende kledingstukken in de stad waar ze optreden. Raven hijst zich in het vest, maar concludeert al snel dat het voor hem een maatje te klein is. Hij beveelt Ernst-Jan het aan te trekken en te combineren met de roze Mozes & The Firstborn-sweater. Samen met de hoed die Ernst-Jan van huis heeft meegenomen velt Raven zijn oordeel: ‘Kankervet, deze moet je sowieso kopen, ouwe cowboy’.Terwijl de vrouw van de winkel zich duidelijk irriteert aan de fotosessie die de twee er direct aan vast plakken, discussieert het duo of ze het vest wel of niet aanschaffen. Na lang wikken, wegen en betalingsproblemen rekenen ze het vest toch af. Vijftien euro in totaal. Zeven euro voor rekening van Ernst-Jan en de rest uit de bandpot. ‘Ik leg maar al te graag wat geld in om hem vanavond in deze outfit te zien’, lacht Melle terwijl hij aan zijn fles club mate (een soort koude thee met een extreem hoog cafeïne gehalte) nipt.

Het valt op hoeveel plezier de band met elkaar heeft. ‘Wij hebben echt nooit ruzie. Nooit gehad ook trouwens. Natuurlijk heb je wel eens irritaties onderling, maar vergeet niet dat we gewoon vier vrienden zijn die samen in een band spelen en een beetje lol trappen’, zegt Corto.

Vanavond spelen de muzikanten in de Auster Club, gelegen in een van de creatieve wijken van Berlijn. Het poppodium ligt precies onder de markthal van de stad, een sfeervolle zaal die voor een groot gedeelte gevuld wordt door vrienden en kennissen van de bands. Veel van hen hebben hier een aantal bekenden wonen die vanavond langs wippen om de bands aan het werk te zien.

De zaal is een stuk groter dan gisteren en is vanaf het begin al goed gevuld. Aan Mozes & The Firstborn de taak om de avond te openen. Het publiek reageert enthousiast op het viertal uit Eindhoven, dat direct weer terugslaat op de band. Het is leuk om te zien hoeveel energie die gasten in een optreden gooien en met wat voor plezier ze op het podium staan. En eigenlijk geldt dat voor alle drie de bands. Hoewel ieder gezelschap een totaal andere stijl heeft, is het energielevel en het enthousiasme waarmee de bands optreden aanstekelijk hoog.

Jo Goes Hunting staat als tweede op het programma vanavond. Deze toer is pas de eerste keer dat Jimmi in Duitsland speelt, maar hij is nu al fan van het publiek. ‘Deze show was echt sick. Het Duitse publiek is zo relaxt en heeft zoveel respect naar de artiest toe in vergelijking met Nederland. Hier luisteren ze echt naar wat je te zeggen hebt en wordt er niet constant doorheen geluld.’

Niet alleen de Duitsers zijn al fan van Jo Goes Hunting ook GOSTO en zijn band omarmen de Rotterdammers. ‘Normaal luister ik geen muziek van mensen die ik ken, maar jullie zijn echt te gek.’ zegt Bram Wassink, de bassist van GOSTO, tegen de gitarist van Jo Goes Hunting Sjoerd Krul. ‘De stem van Jimmi is zo sick, ik sta telkens te stuiteren voor het podium. Ik zit er over te denken om een lied over jullie te schrijven man. Iets met dat ik ga hunten ofzo, zo vet vind ik jullie’.

Terwijl de helft van het gezelschap na de show het centrum van Berlijn in duikt, spoedt de rest zich terug naar het hostel. Morgen staat er een lange busreis op het programma naar de derde en laatste stop van de tournee: Keulen. Wordt vervolgd dus…