Hoewel zijn laatste studioplaat duidelijk werd beïnvloed door zijn status als tieneridool, blijkt Ed live gewoon nog Tattoo Edje, het pikkie dat ooit pubs op stelten zette en dat showtje nu op grotere schaal uitvoert. Keurig op tijd hopt de zanger – spijkerbroek, vlot shirt, slordig kapsel – het podium op, waar hij met een dikke grijns op z’n ongeschoren smoel opent met een hit: Castle On The Hill. Natuurlijk, het nummer heeft in ieder opzicht iets weg van een One Direction-track. Inhoudelijk zijn al Sheerans’ songs nogal simpeltjes, met een hoop basisakkoorden en standaardteksten. De manier waarop hij ze brengt is echter prachtig. Sheeran heeft niets van dat gelikte en gemaakte waar we ons bij andere popsterren aan ergeren. Romantische nummers als Happier zingt hij om bij weg te smelten, luchtige liedjes als What Do I Know? worden aanstekelijk positief gebracht.

Hoewel er voldoende lampen en beeldschermen in de Ziggo Dome hangen om een klein dorp van een maand van elektriciteit te voorzien, voelt deze show ontnuchterend sober. De kleurrijke visuals achter hem zijn bijzaak; Sheeran heeft genoeg aan een instrument in z’n handen en een paar pedalen aan zijn voeten, waarmee hij zang- en gitaarlijntjes tot liedjes kan knippen, plakken en lijmen. Dit geknutsel was voorheen één van de grote gimmicks van Ed’s optreden, maar verloopt vandaag de dag een stuk vlotter en dus ook rommeliger. Ruwere nummers als Eraser, waarin Sheeran desalniettemin meer rapt als Craig David dan Bun B, pakken daardoor lekkerder uit dan op plaat, en bieden tevens de nodige afwisseling tussen al die liefdesliedjes.

Met die liedjes weet Ed de vibe van een huiskamerconcert consistent over te brengen in de grote Ziggo Dome. Iets wat hem ongetwijfeld ook zal lukken op een giga-festival als Glastonbury. Songs als Dive en Thinking Out Loud (‘Dit wordt denk ik best een aardig singletje’, grapt Ed vooraf) zijn géén muzikale hoogstandjes, maar wél gebouwd om te roeren en gepassioneerd mee te zingen. Mentaal op de knietjes door de drank, het weer en de vermoeidheid, kun je jezelf al helemaal niet wapenen tegen al het gevoel dat Sheeran over zijn publiek uitstort. Hij staat te boek als een middelmatige popmuzikant, maar blijkt vanavond gewoon weer een performer eerste klas.

Door Randy Timmers / Fotografie: Paul Barendregt

Gezien: 3 april 2017, Ziggo Dome, Amsterdam

Neem nu een abonnement op OOR en krijg gratis tickets voor Pinkpop, Dauwpop of Blink-182.