In Gloeien, een zwoele en ingetogen song van haar laatste plaat Heimwee, heeft Eefje de Visser een hint verstopt. Terwijl ze live zingt over het constante ‘gloeien, gonzen en krioelen van wat leeft in ons’, raken zij en zangeressen Teun Truijen en Aysha de Groot kort hun eigen gezicht aan. Alsof ze zweet opdeppen of een schilfertje van hun wenkbrauw vegen. Ze doen dit synchroon, maar het moment is zo vliegensvlug voorbij dat je twijfelt of je het wel echt goed zag. De show gaat vervolgens nog lang door zoals hij begon: kalm, muzikaal en wonderschoon.

Fotografie Jasper Koekoek

Kalm, muzikaal en wonderschoon waren de shows van haar vorige tour, rond OOR’s plaat van het jaar Bitterzoet, natuurlijk ook al. Toch is de tour rond Heimwee heel anders opgezet. De Visser staat in het eerste uur veelal alleen voor op het podium, met haar band en zangeressen achter haar. Ze draagt een zilvergrijs pak en haar gitaar op de borst. Ze staart de zaal in en zingt. Op de achtergrond worden troebele kleuren geprojecteerd op een wit doek. Die kleuren matchen steevast met het gevoel van de song. Er wordt niet gedanst. De Visser lijkt in zekere zin back to basics te gaan. Terug naar waar ze vandaan komt. Een singer-songwriter die een ongelofelijke artistieke groei doormaakte.

Heel Amare laat zich meevoeren in de melancholieke wolk die De Visser, als de luchtbel uit de tekst van Ik Weet Dat Hij Het Wil, zachtjes de zaal inblaast. ‘Er zat een vogel in de vensterbank, weet je nog?’ zingt ze met een warme glimlach in Wolk Breekt. En het publiek denkt ongetwijfeld aan een soortgelijke alledaagse herinnering, simpel en klein, maar vol betekenis. Zonder theatraliteit, puur en vertrouwd, neemt ze je mee in haar beleving van de wereld.

Betoverend is het instrumentale stuk van Hoor Je Het Hart Kloppen, waarbij alle kleuren van de regenboog een bewegelijk, impressionistisch kunstwerk op het doek vormen, terwijl de toetsen je tot kippenvel roeren. Oude liedjes Scheef en Wakker worden middels bedachtzame drumsolo’s gecombineerd tot een prachtig geheel. In zowel titelsong Heimwee en Zwarte Zon zingen De Visser en haar zangeressen meerdere stukken bloedstollend mooi in acapella. En na de subtiele synchroonbewegingen in Gloeien, zien we ook in het publieksfavoriete De Parade ineens dat De Visser en haar zangeressen dezelfde handbewegingen maken. Je hoeft echter maar te knipperen of het is weer voorbij, waarop de band terugschakelt naar ‘singer-songwritermodus’.

Deze mysterieuze momenten blijken inderdaad te hinten naar een koerswijziging later op in de show. Tijdens het meer dance-georiënteerde Uit Het Oog zetten de Visser, de Groot en Truijen toch heel onverwachts een aantal stappen richting het publiek, dat begint te joelen en gillen wanneer het drietal synchroon begint te bewegen en zich verliest in de prachtige choreografieën van Valentine Galeyn en Sandra Hilaerts, die eruitzien alsof iedereen die iets zwaars in het leven heeft leren loslaten, ze ook moet kunnen dansen.

Ineens voelt de dynamiek van de show anders. Na een ruim uur van ingetogen schoonheid, komt er iets nieuws tot leven. Tijdens Vlug bewegen de Visser, de Groot en Truijen, nu zittend, vol energie om elkaar heen en tussen elkaar door. Tijdens Weekenden en Vlammen lijken we te kijken naar een jaren negentig meidengroep, maar dan met betere muziek en doordachte teksten. ‘Ons lot staat in de grote hemel getekend: we betekenen bijna niets’, zingt de Visser, terwijl ze het publiek motiveert de handjes in ‘ijle lucht’ te gooien.

Wanneer het concert na een zinderend spannend opgebouwd Stilstand – waarbij de beat past dropt wanneer je echt denkt dat het niet meer gaat gebeuren – het machtige Lange Vinnen en een emotioneel geladen Hoe Doe Je Dat eindigt, zien we tranen over de wangen van toetsenist Annelie de Vries lopen. Zij mag dan onderdeel zijn van het creatieve proces; ook zij voelt gewoon wat wij vanavond allemaal voelden. Eefje de Visser is bijzonder. Haar liedjes zijn eenvoudig in de beste zin van het woord. Ze vindt schoonheid in verdriet en maakt muziek die het leven volledig omarmt. ‘Hoop en levenslust’, hoopt ze ‘ondanks alles’ toch uit te stralen met haar nieuwe plaat, vertelt ze ons vanavond. Het is haar gelukt.

Gezien: 19 november 2024 in Amare, Den Haag