‘Hallo AFAS Live! Of HMH, of Amsterdam. Whatever.’ Geeft niet, Torre. Wij moeten er ook nog flink aan wennen. Niet eerder speelde De Staat in eigen land zo’n grote show. Goed, het hoofdpodium in Landgraaf of de Alpha in Biddinghuizen werden al eerder omver geblazen, maar dat waren geen eigen shows. Al maanden van tevoren is het optreden in de voormalige HMH stijf uitverkocht. Een extra hoogtepunt voor de al indrukwekkende ‘O‘ toer van de band. En inmiddels vertrouwd suist Peptalk als opener door het gehoor van de zesduizend toeschouwers.

De oplettende kijker heeft het stuurtje van Rocco al gespot en ja hoor; vrij vroeg in de set ramt de band Ah I See al door de zaal heen. Maar de reactie vanuit diezelfde zaal is voor een groot deel vrij tam te noemen. Ondanks verwoede pogingen vanaf het podium, komt slechts een klein deel van het publiek echt los. Waar het aan ligt? Geen idee. Aan De Staat in ieder geval niet. Laten we het voor vanavond op een publiek vol stille genieters houden. Of zouden ze hun krachten sparen voor de toegift? Voor het zover is, schotelt de band meer dan genoeg sterk werk voor. Van Psycho Disco tot Blues Is Dead, en van The Prodigy-cover Firestarter tot Macarena. Godzijdank geen cover, maar een gloednieuw, hevig groovend nummer over een zekere orange entertainer.

Echt grote verrassingen hoeven we vanavond niet te verwachten. De Staat speelt ijzersterk – en als vanouds stevig door – en eindelijk komt dan ook het publiek steeds meer los. De drie laatste studioalbums O, I_CON en Machinery vormen het grootste deel van de set. Voor de fan vanaf het begin ontbreekt alleen werk van het debuutalbum Wait for Evolution, maar de gelijknamige titeltrack stilt de honger in de eerste toegift gelukkig deels. Een moment later is die volledig gestild wanneer “De Machine” het podium op wordt gedrukt. Back To The Grind wordt gespeeld zoals het moet en eindelijk blijft het apparaat ook eens heel tijdens een show. Dan rest het publiek nog slechts één vraag: hoe zal Torre het dit keer gaan doen? Witch Doctor in een bomvolle AFAS Live. Simpel, vanaf een klein rond podium in het midden van de zaal. De frontman dirigeert zijn publiek naar een (wederom) indrukwekkende apotheose.

Jaren geleden schreef OOR dat de band (nog niet) groots genoeg was voor de Amsterdamse Melkweg. Anno 2017 is de AFAS Live eigenlijk te klein voor de heren. De ongekende evolutie van De Staat is dan ook bijna voltooid. Bijna, want voorspelbaar zijn Torre Florim en consorten nooit echt geweest. Het enige wat je kán doen, is wachten.

Fotografie: Marcel Poelstra

Gezien: 18 februari 2017, Afas Live, Amsterdam