De reünietour van The Fatal Flowers is in volle gang, met nog een week te gaan voor de twee afscheidsconcerten in Paradiso op 27 en 28 juni – voor de allerlaatste show zijn overigens nog kaarten. OOR treft de herboren rockster Richard Janssen en kompanen in TivoliVredenburg, in volle bloei en full swing, alsof ze nooit zijn weggeweest en ook nooit weg zullen gaan.
Ja, ze zijn er. Het is een klein wonder, maar uiteindelijk won het ‘gewoon dóén’-credo het van alle mogelijke struikelblokken. In de jaren tachtig maakten The Fatal Flowers gewoon drie legendarische platen, in 1990 doekte frontman Richard Janssen de band gewoon op en 29 jaar later staan ze ineens gewoon weer op het podium, in de bezetting die destijds ook het licht uitdeed. Robin Berlijn op gitaar, Geert de Groot op bas, mede-oprichter Henk Jonkers op drums en verloren zoon Richard Janssen als blikvanger, de Telecaster cool en casual om de kraag. Zoals het hoort, denk je toch, als de band gloedvol aftrapt met drie veelzeggende titels: How Many Years, Some Day en Second Chance. Tja, hoe lang is het niet geleden… Op een dag komen ze weer bij elkaar… En een tot de verbeelding sprekende naam als Fatal Flowers verdient toch een tweede kans…
Niets, maar dan ook niets van dit alles speelde echter in het hoofd van Richard Janssen, zo leerde OOR dit voorjaar in München. Aan het begin van de eeuw rolde de gedroomde rock & rollheld de wereld van het theater in, verkaste naar Duitsland, waar hij als sound designer zijn tijd verdeelt tussen de Volksbühne in Berlijn en de Münchener Kammerspiele. Nog altijd creatief, nog altijd dingen aan het maken, nog altijd op z’n best in het repetitiehok en ondanks de afwezigheid van spotlights, setlists en scheurende gitaren – om nog maar te zwijgen van het publiek aan z’n voeten – helemaal thuis in theaterland. Een hartaanval zette de inmiddels 58-jarige Janssen aan het denken, een telefoontje vanuit Dauwpop bood voldoende perspectief en inmiddels zijn de Fatal Flowers alweer drie weken terug aan het front. Gewoon dóén, dus. Niet lullen maar spelen. En het publiek komt met velen.
Vanavond in TivoliVredenburg is een van de weinige data waar geen bordje uitverkocht aan de deur hangt. Toch is het volle bak in de Ronda, die bevolkt wordt door de tieners en twintigers van toen, terugdenkend aan hun Younger Days, maar ook de twintigers en dertigers van nu, die dankbaar een Nederpoplegende van hun bucketlist af kunnen strepen. Johnny D Is Back staat bij iedereen in de kast en groot is de opluchting dat de hoofdpersoon van die plaat geen self fulfilling prophecy blijkt: de opgedrongen comeback van de in onwil zwelgende, uitgerangeerde Johnny staat haaks op de haast spontane samenkomst van de Fatal Flowers. Geen geldnood, geen jubileum, geen retromania. Janssen staat hier omdat ’t kan en omdat het leuk is. Hij staat bij vlagen zelfs zo te stralen, dat ie soms even vergeet vanonder z’n zwarte krullen het enigmatische gevaar uit te stralen wat z’n evenbeeld uit de jaren tachtig zo kenmerkte. Johnny D. is begraven in de groeven van de plaat die z’n naam draagt. Richard J. viert ondertussen z’n eigen leven op het podium, alsof ie nooit iets anders gedaan heeft. Z’n Duitse collega’s zullen niet weten wat ze zien.
Wat horen we ondertussen? In deze derde reünieweek is de band well rehearsed en goed geolied. Rock And Roll Star, Well Baby, Nowhere To Lay My Head, Pleasure Ground en For Christ’s Sake vliegen de zaal in, vaak nog even aangezwengeld door de vlammende gitaarsolo’s van Robin Berlijn, die we ook al een tijdje niet meer zo vanzelfsprekend tekeer hebben zien gaan. Alles zit op z’n plek bij #FF2019. En hoe in graniet gebeiteld de set ook is (dat Janssen van repeteren houdt is algemeen bekend), toch gaan er vanavond een paar dingetjes anders. Janssen refereert voor Younger Days even kort aan z’n eigen jeugd aan de Amsterdamsestraatweg in Utrecht. Achter de toetsen vinden we invaller Matthijs van Duijvenbode in plaats van J.B. Meyers (die een paar dagen in het buitenland zit). En als Dear Friends de voorstelling na twee uur as usual afsluit blijft het licht uit. Krijgt Utrecht een verrassing?
Jazeker. En die hebben we meer aan Donny J. dan aan Johnny D. te danken. Richard Janssen keert solo terug, maant de zaal tot muisstilte en zet acapella Where Have All The Flowers Gone? van Pete Seeger in – ooit ook zo mooi gezongen door Marlene Dietrich als Sag Mir Wo Die Blumen Sind. Terwijl buiten de oorlogsdreiging aanzwelt zoals we die sinds de jaren tachtig niet meer hebben gevoeld, zet een Nederlands popicoon van datzelfde decennium de avond plotsklaps in het heden. Ergens is het een geruststelling: waren we toen, in de dagen van Reagan, Gorbatsjov en de koude oorlog, ook niet zo bang voor wat komen zou? Maar we staan er hier en nu, in 2019, allemaal nog steeds – en het gaat ons goed. Dat het mis kán gaan wil niet zeggen dat het mis zál gaan. De toekomst ligt op z’n minst net zo open als in 1986…
Voor ons, that is. ‘Tot de volgende keer’, denken we achteloos als Janssen nog eens zwaait. Maar over een week gaan The Fatal Flowers in Paradiso definitief de geschiedenisboeken in. Als legendarische band, die het publiek en zichzelf hebben getrakteerd op een voortreffelijke, veertien shows durende toegift. Daar kan altijd nog een onverwacht extraatje achteraan, zo bewijst Richard Janssen hier nu letterlijk, op het podium van TivoliVredenburg. Maar de epiloog van de leukste schelmenroman van de vaderlandse rock & roll is reeds geschreven. Gelukkig is het een knallend en passend slotakkoord. Where have all the flowers gone? Welnu, ze zijn er, nog éven dan. Dus geniet er van, zo lang het kan.
Gezien: 20 juni 2019, TivoliVredenburg, Utrecht
Fotografie: Robert Westera
Radio Sessions 1985-1990 is sinds 14 juni te streamen op de digitale platforms, vanaf 30 juni ligt de vinyl-uitgave in de winkel. Lees hier onze recensie van Radio Sessions 1985-1990. Het OOR-interview met Richard Janssen van mei jl. lees je hier.
Als je nu een halfjaarabonnement (€34) op OOR neemt, krijg je de dubbel-lp Radio Sessions 1985-1990 of de klassieke lp Johnny D. Is Back (heruitgave 1988) van The Fatal Flowers als welkomstgeschenk! Wil je beide vinyl-uitgaven, neem dan hier een jaarbonnement (€66,95).
