Met Chloë and The Next 20th Century maakte Father John Misty een van de betere platen van 2022. Met een uitgebreide tournee probeert hij dat succes te verzilveren. Zaterdag bleek in ieder geval de Melkweg bijna te klein voor de Amerikaanse singer-songwriter, die 90 minuten lang de dunne lijn bewandelde tussen zijn alter ego op het podium en de man die hij is off stage. Een evenwicht dat hij uiteindelijk perfect wist te bewaren.
Fotografie Hub Dautzenberg
Stress! Het is 19.30 uur en er staat, zo zegt de buurman van uw verslaggever, nog ‘een teringlange’ rij buiten. Terwijl volgens planning Father John Misty toch echt ieder moment zou moeten beginnen. ‘Mijn maat staat nog buiten. Sta al vet lang op ‘m te wachten.’ Gelukkig heeft Father John engelengeduld, want een kwartiertje later dan gepland – de rij heeft zich inmiddels opgelost – komt de Amerikaan uiteindelijk wél het podium op. Dat is overigens nog altijd vijftien minuten vroeger dan de Italiaanse glamrockers van Måneskin vorige week in Ziggo Dome. Daar moesten de vele aanwezige kinderen immers op tijd naar bed.
Nu is Father John Misty overigens niet bepaald de artiest waar je als ouder jouw kroost mee naartoe zou nemen. Althans, niet voordat je zoon, dochter of alles wat daar tussenin valt tegenwoordig, de nodige ‘levenservaring’ heeft opgedaan. Je moet wat kilometers langs de grens van de zelfkant hebben afgelegd, wil je een couplet met daarin de zin ‘pour me another drink and punch me in the face’ (uit Mr. Tillman) op waarde kunnen schatten.
Het is eigenlijk wonderbaarlijk hoe een artiest die ironie tot kunstvorm heeft verheven, zo populair is geworden. Father John Misty’s zwierige ballads en midtempo songs verhullen gitzwarte, vaak bijtend spottende teksten, met scherpe observaties op de moderne cultuur en maatschappij. Die blijkbaar een snaar raken bij een groot publiek. Al moeten we dat nu ook weer niet overdrijven: de show van Father John Misty vanavond is immers noodgedwongen ‘gedownsized’ van AFAS Live naar de Melkweg. Die is tot de nok toe gevuld, dat dan weer wel.
De ironie maakt Father John Misty ook ongrijpbaar als artiest. Zijn gebaartjes en maniertjes, het dramatisch op de knieën vallen in sommige nummers: het is overdreven pathos, die eigenlijk de serieuze ondertoon van zijn songs naar de achtergrond verdringt. Tegelijkertijd klinkt in zijn fluwelen stem ook weer zoveel gevoel door, dat je uiteindelijk toch een oprechte connectie voelt met de man zelf. Wie hij dan ook moge zijn.
Misschien is het ook wel een verdedigingsmechanisme. Neem nu het eerder aangehaalde Mr. Tillman: daarin beschrijft Father John Misty eigenlijk een gesprek met zijn ware ik, Joshua Tillman, vaak depressief en nooit verlegen om een portie zelfhaat. Father John Misty is eigenlijk de leukere versie van Josh Tillman. Een versie die alleen op plaat en op podium tot onbolstering komt.
En wellicht is dat dan ook de kracht van Father John Misty: de kwetsbaarheid achter de façade. Want alleen zo valt te verklaren waarom een tearjerker als Goodbye Mr. Blue, waarin het overlijden van de kat het stranden van de relatie symboliseert, in de Melkweg écht ontroert. En waarom het mierzoete I Love You, Honeybear hét moment is voor twee geliefden op het balkon om elkaars hand vast te pakken, stiekem wetende dat deze track eigenlijk een satire is op de kleffe ‘binnenwereld’ van een verliefd stel (zoals zij, misschien).
Hoe autobiografisch de liedjes van Father John Misty écht zijn, weet alleen hij. Maar als meneer Tillman na een avond groots wiegen en zwieren in mistroostigheid en ironie, afscheid neemt van Amsterdam met de woorden ‘Thanks for being such a great crowd tonight’ kunnen we niet anders dan hem op zijn woord geloven.
Gezien: 4 maart 2023 in Melkweg, Amsterdam
Setlist:
We Could Be Strangers
Mr. Tillman
(Everything But) Her Love
Nancy From Now On
Goodbye Mr. Blue
Funny Girl
Things It Would Have Been Helpful To Know Before The Revolution
The Night Josh Tillman Came To Our Apartment
Date Night
When You’re Smiling And Astride Me
Chateau Lobby #4 (in C for Two Virgins)
Chloë
Total Entertainment Forever
Nothing Good Ever Happens At The Goddamn Thirsty Crow
This Is Sally Hatchet
Pure Comedy
I Love You, Honeybear
The Next 20th Century
Don’t Be Cruel (Elvis Presley cover)
Holy Shit
