Op een toch wel rillerige dinsdagavond staan buiten Paradiso nog fans met beschreven stukken karton, een laatste wanhoopspoging om Finneas te zien optreden: ‘Looking for 2 tickets.’ Binnen scannen bezoekers – bewapend met telefoontjes die behoorlijk goed kunnen inzoomen – de balkons: is Billie er? Nog voor de eerste noot is ingezet, scandeert het publiek op de exacte afgesproken starttijd: ‘Fin-ne-as, Fin-ne-as!’ De strijd die de producer, songwriter, Grammy-winnaar, maar bovenal ‘broer van’ vanavond moet voeren is duidelijk: wint de muziek het van de hysterie?

Fotografie Jasper Koekoek

Tijd vinden om een eigen album te maken is voor de 27-jarige Finneas O’Connell zo makkelijk nog niet. Hij maakt platen met zijn zusje – misschien ken je d’r wel – Billie Eilish, werkt samen met namen als Demi Lovato, Selena Gomez en Justin Bieber, maar produceert ook muziek voor tv-series en games als Call Of Duty. Eind 2023 was het Billie-album af en de muziek voor de serie Disclaimer ingeleverd, hét moment om eens aan zichzelf te denken.

Op werken van Billie laat Finneas zien ontzettend creatief te kunnen produceren met weinig bombarie – neem monsterhit bad guy. Het album waar we zijn tour aan te danken hebben, For Cryin’ Out Loud!, is evengoed uitgekleed, maar opereert op het randje van gezapig. In een Paradiso waar je een half uur voor de start van het hoofdprogramma al tegen de achterste bar geplakt staat, toont die ogenschijnlijk rustige jongen zich tegen alle verwachtingen in een poprockroutinier.

De jongen die normaal gesproken pianoliedjes over hartzeer schrijft, zwaait met zijn haren, steekt het statief van zijn microfoon de lucht in en hupt het podium rond. Deze versie van Finneas kennen we nog niet. Zijn muziek laat zich kenmerken door puurheid, die niets te lijden heeft onder deze ‘maniertjes’. De vocalen glijden moeiteloos van zijn lippen, terwijl hij het zich op Angel echt niet makkelijk maakt. Bijna snikkend schiet hij naadloos in zijn kopstem en terug naar zijn veilige lage haven, zichzelf op piano begeleidend.

De set is ontzettend slim getemporiseerd, gevoelige piano-momenten worden anderhalf uur lang afgewisseld met dromerige poppy alt-rock; een formule die hij met een publiek dat zich anderhalf uur uit de naad werkt eindeloos kan aanhouden zonder te vervelen. Op Mona Lisa, Mona Lisa komt eigenlijk de hele avond samen: soms voluit pop, soms klein, soms groots begeleid als een Snow Patrol-hit.

Met name drummer Miles Morris geeft de set ballen en weet nummers als Till Forever Falls Apart, dat van zichzelf een redelijk hoog Disney-gehalte heeft, een relatief stevig poprock-fundament aan te meten. Finneas weet ondertussen in zijn melancholische tranentrekkers een geval van nostalgie te verstoppen zonder dat ze minimaal een decennium hoeven te marineren. Het wiel wordt niet opnieuw uitgevonden, maar ontzettend goed en effortless uitgevoerd.

Kamp Eilish weet als geen ander de hysterie te voeden, iets waar de voltallige familie zelfs vanaf het balkon in slaagt. Tóch voelt het echt, ongekunsteld. Als de acteurs in je favoriete sitcom – het worden je vrienden. Achter de piano – zéér minimaal door de band begeleid – speelt de grote broer Family Feud, waarin hij zich ontfermt over zijn ‘kleine zusje’. Finneas kijkt vol liefde naar het balkon, waar Billie staat. Ontzettend Hollywood, maar de zaal is collectief verkocht.

Wanneer Finneas aan het eind van de show een gastartiest aankondigt schiet er een moment van verstandverbijstering door de zaal; het zal toch niet?! Nee, het zal niet. Wél komt het voorprogramma van Billie, Tom Odell, het podium op gewandeld. Er wordt al gehuild nog voordat ze Another Love spelen. Odell komt amper over de stemmen heen van het uitzinnige publiek, dat zelfs een moment weet te vinden om op de piano-hit te kunnen springen.

Het is ontzettend makkelijk de zaal weg te zetten als over the top superfans, die gillen, filmen en op de rand van huilen of flauwvallen staan. Maar vanaf moment één is van elk nummer ieder woord meegezongen en bewijst de zaal liefdevol dat Finneas voor hen écht meer is dan de broer van. Tijdens een avond waarop de ervaring – mede door de fanclub – het verhaal schrijft, weet de muziek alsnog zege te vieren.

Gezien: 6 mei 2025 in Paradiso, Amsterdam