FKA Twigs sloeg Nederland in eerste instantie over met haar nieuwste tour, maar tussen de Groene Heuvels te Beuningen mogen we alsnog kennismaken met haar zelfverzonnen gevoel: Eusexua. Het staat voor zoiets als ‘een tijdloze, transcendente ervaring’ vol ‘orgastische creativiteit en seksualiteit’. Weet Tahliah Barnett, de naam waarmee FKA Twigs geboren is, de Teddy Widder in een uurtje op te laten stijgen?

Fotografie Lisa Hussaarts

Twigs verklaarde dat haar vrouwelijke zelfverzekerdheid aan diggelen lag nadat ze zes tumoren uit haar baarmoeder liet verwijderen – twee ter grootte van een appel, dan nog twee kiwi’s en een paar aardbeitjes. De vrouwelijkheid die ze kwijt was, pakt ze met een show rondom haar geprezen poptechnoalbum Eusexua terug. Want als er vanavond ergens géén gebrek aan is, dan is het zelfvertrouwen.

Het duurt geen tien minuten voor er meer huid dan stof – of eigenlijk latex – op het podium te zien is. Terwijl twee dansers het podium droogneuken, berijdt de zangeres een van hen, om samen tot een soort moderne dans te komen. Helemaal pop anno 2025: geilheid wordt ingezet als kunstvorm. Hier en daar voelt het podium als een catwalk: de blikken strak vooruit, de heupen doen het woord.

Voor een gigantische ijzeren stellage, waarvoor het woord ‘kooi’ niet misstaat, klimt Twigs in haar danspaal, waar ze geroutineerd met slangenbewegingen omheen krioelt. Het complete optreden – een uitzondering van vijf minuten daargelaten – is in zwart-wit. De lichten zijn wit, de schermen gefilterd. Het gebrek aan kleuren maakt het podium tot een soort schimmenspel waarin je jezelf makkelijk verliest.

‘Jullie heten toch OOR, niet OOG?’ Correct, maar we zitten eigenlijk vooral te kijken naar een theatershow, met een ontzettend pienter stukje choreografie dat in eenheid diversiteit omarmt. De band loopt en Tahliah laat het zingen voor een groot gedeelte van de show aan haar voorbijgaan. Pas in het derde hoofdstuk, waarin de Engelse zichzelf opwerpt als een soort maagdelijk Maria-figuur, bewijst ze op Cellophane alsnog een zangeres van de buitencategorie te zijn.

Heel af en toe kan ze de strakke blik niet meer volhouden en breekt een brede lach door. De trots straalt terecht van haar af als het uitzinnige publiek haar luidkeels eert. Hebben we een staat van Eusexua bereikt? Nee, het publiek smulde unaniem van deze ongekende show, maar de omschreven staat van zijn lijkt voorbehouden aan Twigs en haar dansers. Het voelt als een voorrecht om deze stijl, kracht en schoonheid van dichtbij mee te mogen maken.

Gezien: Down The Rabbit Hole, zaterdag (22.20) in de Teddy Widder