Turner en zijn band – inderdaad wederom allemaal in witte overhemden met spijkerbroek – beginnen vertrouwd met Eulogy en Try This At Home. Meteen is duidelijk dat de lange Brit haast ongemerkt een ster is geworden. Een vol Paradiso brult hartstochtelijk iedere zin mee. Wat vooral opvalt is dat juist de nummers van zijn laatste plaat England Keep My Bones op een warm onthaal kunnen rekenen. Het mag duidelijk zijn: de fanbase van Frank Turner is het laatste jaar flink gegroeid. Het enthousiasme van het publiek zorgt er voor dat de zanger minder hard hoeft te werken om een goede sfeer te creëren. En dat zorgt er grappig genoeg weer voor dat Turner beter gaat zingen, meer lol uitstraalt en zelf ook oprecht van het optreden lijkt te genieten.

Bij Wessex Boy komen de vier dames van voorprogramma Emily Barker & The Red Clay Halo voor het eerst het podium op om achtergrondvocalen en accordeon te verzorgen. Na het uitbundige Peggy Sang The Blues zorgen I Am Disappeared en een prachtige uitvoering van Love, Ire And Song voor de eerste echte hoogtepunten van de avond. Een leuke verassing voor de oudere fan is dan The Real Damage van zijn debuutalbum, een nummer dat ie de vorige keren in Nederland niet speelde. De set kent nog een paar verrassingen. Wherefore Art Thou,Gene Simmons is een spiksplinter, prachtig, nieuw nummer – inderdaad over de frontman van Kiss en de 4600 vrouwen waarmee hij naar bed ging en een polaroidfoto van nam – terwijl NoFX-cover Linoleum het punkhart van Turner weer even aanwakkert.

Als de show tegen zijn einde loopt, kijken we even om ons heen. Alleen maar lachende gezichten. Paradiso geniet. Hoe suf het ook klinkt, niemand gaat met een rot gevoel naar huis. Of je nou een jonge fan bent die vooraan de longen uit zijn lijf heeft staan schreeuwen, of een oude vol getatoeëerde punkrocker die met z’n armen over elkaar bij de bar staat te kijken: Frank Turner en zijn band flikken het om iedereen mee te krijgen. Vanaf Long Live The Queen is het kwartiertje hits aangebroken. I Knew Prufrock Before He Got Famous is wederom een hoogtepunt en aan de uitvoering van Sons Of Liberty is goed te horen dat Turner met Flogging Molly op tournee is geweest. Het hardste nummer van de set is Four Simple Words, een nieuw liedje over waarom musicals sucken. Er wordt zelfs voorzichtig gepit. Ondanks dat het nummer voor een dansend Paradiso zorgt, is het stiekem het minste nummer van de set. Na Queen-cover Somebody To Love is het alweer tijd voor de toegift.

Die toegift kent met Rock N’ Roll Romance wederom een verrassing. Dat Frank Turner de show afsluit met The Ballad Of Me And My Friends en Photosynthesis is natuurlijk niet verwonderlijk. Dat de hele zaal bij dat laatste nummer uit zichzelf voor het laatste refrein op de grond gaat zitten is dat dan weer wel. Frank Turner is een gevestigde naam geworden. En vanavond bewijst hij dat ie helemaal klaar is voor zijn optreden in Wembley Arena aanstaande vrijdag. Vanavond speelde Turner naar eigen zeggen ‘zijn perfecte optreden in een perfecte zaal’. Wij kunnen niet anders dan het met hem eens zijn.

Fotografie: Bart Heemskerk

Gezien: 5 april 2012, Paradiso, Amsterdam