Van indie-darling naar vaste gast op de playlist van de meeste supermarkten en iedere andere plek waar muziek gedraaid wordt: het overkwam Glass Animals plotsklaps vorig jaar. Nadat album nummer drie Dreamland niet heel veel zoden aan de dijk leek te zetten, schoot single Heat Waves na zijn inclusie in FIFA 21 in de internationale hitlijsten opeens de stratosfeer in. Het werd een van de meest onontkoombare oorwurmen van het moment. Eentje waar, eerlijk is eerlijk, uw OOR-recensent (die How To Be A Human Being in 2016 nog als favoriet album van het jaar noteerde) niet enorm gelukkig van kan worden. Maar goed, het zorgt wel voor een mooie spot op de zaterdagmiddag in de Alpha, die aardig vol is gelopen.

Fotografie Arend Jan Hermsen

Vervolgens krijg wat je van Glass Animals anno 2022 mag verwachten: een suikerzoete, spiegelgladde en best leuke show. Waarbij in ieder geval goed gebruikmaakt van het grote scherm dat de band tot zijn beschikking heeft. Terwijl we in de tent staan, zien we een retro-computerscherm dat Glass Animals.wav staat in te laden, een paar nummers later komt er op het scherm een potje Pac-Man voorbij. De aankleding van de show is tot in de puntjes verzorgd. Naast het scherm dat overuren draait, staan er neon-borden op het podium die voor maximaal effect aan en uit gaan.

En natuurlijk de ananas. Sinds de band in 2016 met het nummer Pork Soda, waarin die vrucht een belangrijke rol speelt, een milde crossover-hit scoorde, is een ananas een verplichte gast op het podium. Het gejuich als een paar minuten voor aanvang er eentje op het podium wordt neergezet, is bijna luider dan dat voor de opkomst van het viertal. De band onder leiding van zanger Dave Bayley heeft dus een zeer trouwe fanbase op weten te bouwen, die de eerste Nederlandse show van de band sinds 2017 met open armen ontvangt. Het enige probleem is dat het songmateriaal over de gehele linie niet zo sterk is. 

Op Dreamland plaatst de band beide voeten in een loom, melancholiek synthesizer-landschap, met een zeer nadrukkelijke laag 80s-nostalgie, waarbij vrijwel alle pit en de eigen stempel van het meer avontuurlijke debuut en de über-energieke opvolger hoorden, ver te zoeken zijn. Het is nu eenmaal hét succesalbum, dus bestaat meer dan de helft van de set uit weinig enerverende mid-tempo songs als I Don’t Wanna Talk (I Just Wanna Dance) en (Tangerine). Alleen het puntige Space Ghost Coast To Coast kent nog een spanningsboog, verder steekt het gros van het (relatief) nieuwe materiaal dat de band laat horen maar flets af tegen alles van de eerdere albums. Zo gebeurt er bij het op synths gebouwde The Other Side of Paradise muzikaal meer interessants op het podium dan bij alle Dreamland-nummers bij elkaar.

We willen natuurlijk ook niet te veel zeuren, want op een verrassend zonnige zaterdagmiddag gaat deze show er prima in. Helemaal wanneer in de eindfase Tokyo Drifting en natuurlijk Heat Waves met zo veel enthousiasme vertolkt worden, dat het moeilijk is om er niet een beetje van te genieten. Wie Glass Animals echter een aantal jaar geleden op Best Kept Secret of in TivoliVredenburg heeft gezien, weet gewoon dat deze band live tot veel betere shows in staat is. Dan is dit uurtje aan zorgeloos voorbijglijdende hits toch een beetje teleurstellend. Maar aan het applaus aan het einde van Heat Waves te horen is het legioen aan trouwe fans na deze show nog wat extra uitgebreid. Dus wat dat betreft is de missie geslaagd. 

Gezien: Lowlands 2022, zaterdag 16:00 uur in de Alpha. Lees hier al onze recensies van Lowlands.