Frank Turner is een held. Mijn volgers op Twitter hebben dat deze week al vaker gehoord, maar de 28-jarige Engelsman bevestigt deze stelling nog maar eens tijdens zijn optreden in het Utrechtse Tivoli de Helling. Want zelfs van deze afgelegen zaal op een grauw industrieterrein maakt de moderne troubadour . . .

Turner wijst in al zijn nederigheid naar boven.
Al bij opener Poetry Of The Deed gaan er vuisten de lucht in en wordt er veelvuldig meegezongen. Turner lijkt oprecht blij met zoveel bijval. In korte tijd heeft de zanger ook in Nederland een grote fanbase opgebouwd. Daar mag hij na vanavond zonder twijfel weer een honderdtal fans aan toevoegen. Hoe kun je ook niet vallen voor de charmante sing-a-longs van Turner, zijn uitmuntende band en innemende voorkomen. Na Try This At Home en publieksfavoriet Reasons Not To Be An Idiot mag een fan het podium opkomen om de mondharmonica te spelen tijdens Dan’s Song.

Ja, dit is Frank Turner!
Nee, veel is er niet veranderd sinds het laatste optreden van Turner in Nederland eind vorig jaar in de Melkweg. Of het moet zijn dat zijn band steeds meer een eigen gezicht krijgt. Tijdens Live Fast Die Old blijkt bijvoorbeeld wat voor een enorm strakke drummer Nigel Powell is en de tekortkomingen die Turner op gitaar heeft, worden door Ben Lloyd – die ook harmonica en banjo speelt – met een grote vanzelfsprekendheid weggewerkt.  Want, zo zegt Frank Turner zelf, gitaarsolo’s zijn niet zijn sterkste punt. Dat blijkt, want het stukje Metallica dat hij speelt gaat – tot hilariteit van publiek en bandleden – finaal de mist in.  Luid gejuich dan ook als de solo in Sons of Liberty wel goed gaat.

Kijk eens wat een authentieke vent!
Alles aan Frank Turnerlijkt echt: zijn teksten, zijn voorkomen en zijn podiumpresentatie. Omdat hij gezichten in de zaal ziet van mensen die een dag eerder ook in de Effenaar waren, besluit hij voorafgaand aan Love, Ire & Song – over het loslaten van oude idealen – een ander verhaal dan normaal te vertellen. Moraal van dat verhaal? Niet alle politieagenten zijn ‘assholes’. Na meezinger The Road verdwijnt de band even kort van het podium. Om een biertje te pakken, zo verklaart de zanger even later.

“Wie van jullie heeft mijn cd illegaal gedownload?”
De toegift begint met The Ballad Of My And My Friends en opnieuw lijkt de Engelsman verrast door het massaal meezingende publiek. Met St Christopher Is Coming Home en zijn bekendste nummer Photosynthesis  geven Turner en zijn band de avond een passend slot. Het is een kwestie voor tijd voordat deze ‘oude’ punkrocker de wereld compleet heeft veroverd. Meisjes zijn verliefd, jongens willen zijn vriend zijn. Frank Turner is er voor iedereen.

Fotografie: Paul Barendrecht.

Gezien: 6 april, Tivoli de Helling, Utrecht