Na decennialang te hebben geleefd op pizzadeeg en varkensvlees ben ik tegenwoordig best wel sportief. Ik zwem, ik boks, ik fiets, ik loop hard. Lang heb ik gedacht dat mensen die op hun vrije zondag vroeg opstaan om veertig kilometer door een lelijke stad te rennen knettergek zijn, maar ik snap het nu. Sporten op zo’n niveau kan iets spiritueels hebben. Dat moet Dua Lipa, de fitste Britse popster van de laatste jaren, ook weten.
Weinig voelt beter dan onverwacht je eigen grenzen verleggen, dan je lijf afmatten tot dat laatste restje energie, dan jezelf ondanks dat je meurt naar zweet gelukkiger en sexiër voelen dan ooit tevoren. Maar er zijn ook dagen dat dit helemaal anders is. Dat je er niet lekker in zit, amper vooruit komt en alleen nog maar aan het bewegen bent, omdat je anders dik en lelijk wordt. Het muzikale equivalent van zo’n sportieve off day beleeft Dua Lipa in Ziggo Dome.
Dinsdagavond verandert ze de Amsterdamse megazaal in een luxueuze sportschool, maar de workout die de popster haar publiek voorschotelt lijkt vooral die andere, vaak demotiverende reden om te gaan sporten als uitgangspunt te hebben: uiterlijk vertoon. Omdat de energie maar niet van haar performance wil spatten, doe je dus wat je ook doet wanneer je je verveelt in de gym: kijken naar de mooie billen in de strakke sportlegging van degene op de loopband voor je.
Met drie platen op zak – de eerste twee vol hits, de laatste vol flops – moet het al een uitdaging voor de Britse zijn geweest om een mooie setlist samen te stellen. Dat er nooit voldoende vuurwerk en confetti kan zijn om ieder nummer van het slappe Radical Optimism tot een leuk live moment te maken, was te verwachten. Maar waarom bouwt Dua Lipa het op plaat zo lekker vlotte Break My Heart vanavond zo tergend traag op? Zo’n valse start kom je nooit te boven.
En hoe kan het dat ook het catchy Physical gewoonweg niet vlamt? Aan felle verlichting geen gebrek op het podium, waar de zangeres zich laat omringen door vuur, lasers en met neon glowsticks bewapende dansers in reflecterende bodysuits. Maar op een best leuk Levitating na is de energie ook tijdens de uitvoering van haar grote hits ver te zoeken.
Het is veelzeggend dat het meest memorabele moment van de avond een Hazes-cover is. In volledig Nederlands met slechts een hint van een accent – ze heeft familie in Amsterdam wonen – zingt Dua Lipa Bloed, Zweet En Tranen. ‘Rot maar op, hoer!’, brult de volledige Ziggo Dome haar liefdevol toe na ieder refrein. Lekker plat, lekker vlak, lekker simpel. Geen tierelantijntjes, geen bonte visuals, gewoon plezier proberen te hebben. Schoenen aan en rennen maar. Jammer dat Dua Lipa het niet vaker doet vanavond.
Gezien: 3 juni 2025 in Ziggo Dome, Amsterdam
