De Secret is afgeladen als Alvvays iets later dan gepland – de uitloop van de vijf voorgaande acts is beperkt gebleven tot een paar minuten – het podium opkomt. Een meisje probeert ternauwernood nog naar voren te komen, terwijl ze haar telefoon draait om te zien of ze in de goede richting loopt van de rode speld die de locatie van haar vriendinnen aan moet geven. Het is dringen geblazen. Na succesalbum Blue Rev (2022) is de band doorgebroken bij een groter publiek, dat zich heeft verzameld om een glimp op te vangen van het Canadese vijftal dat zich maar zelden op het Europese vasteland laat zien. 

Fotografie Anne-Marie van Rijn

Alvvays speelt gruizige gitaarpopliedjes met invloeden van shoegaze en is hier niet om over koetjes en kalfjes te praten, zo wordt al snel duidelijk. Na een sterk een-tweetje van toekomstige indieklassiekers Pharmacist en After The Earthquake – het bier vliegt bij de laatste door de lucht, een Canadese vlag wordt fier heen en weer gezwaaid – richt frontvrouw Molly Rankin zich kort tot het publiek: ‘We’re happy to be back, we’re gonna run a couple of songs quickly.’ De band voegt vervolgens daad bij het woord door in driekwartier tijd een totaal van dertien nummers te spelen.

De setlist leunt zwaar op het laatstverschenen album, waarvan we negen nummers te horen krijgen. De band heeft door het moordende tempo geen tijd voor al te veel publieksinteractie, al wordt dit ruimschoots gecompenseerd door de enthousiaste ontvangst uit de tent. De presentatie is zonder al te veel opsmuk, alsof je staat te kijken naar het schoolbandje van je lokale high school. De band doet wat het moet doen, spelen – en hoe. Zelfs het synth-gedreven Very Online Guy komt in de live-uitvoering – Rankin op de knieën in de buurt van de effectenpedalen – verrassend goed uit de verf.

Kenmerkend aan het bandgeluid is Rankins unieke stem, die de op het eerste oor alledaagse poprock optilt en in een dromerig licht zet. Terugkerende dynamiek in Alvvays’ songwriting bestaat uit een opening of bridge met een hoofdrol voor haar zweverige, ongrijpbare vocalen, waarna de rest van de band invalt om richting te geven aan de stuk voor stuk geslaagde popliedjes. Haar stem ademt nostalgie en slaagt er uitstekend in ons het ene moment collectief mee te zuigen in melancholisch hartzeer (Belinda Says) en een volgend nummer te laten delen in haar tot-over-mijn-oren verliefdheid (Marry Me Archie).

Zoals wel meer voorheen goed bewaarde geheimen heeft de band de afgelopen jaren flink wat blootstelling gehad op de socialmediakanalen. Men kan de Chinese overheid hier alleen maar voor bedanken, indieparels als Alvvays verdienen het om door een grote menigte, zoals die vanavond, bewonderd te worden. De band heeft meer te bieden dan sad bedroompop – het ‘oudje’ Dreams Tonite gaat er anders nog altijd lekker in – en laat met deze krachttoer van greatest hits een onuitwisbare indruk achter in Hilvarenbeek.

Gezien: Best Kept Secret 2023, 11 juni (15.45 uur) op de One. Lees hier al onze verslagen van Best Kept Secret.