We zijn onderons. Dat is het gevoel dat overheerst in het Noord-Limburgse Ysselsteyn, tijdens eindelijk weer eens een editie van Jera On Air, het grootste punkfestival der lage landen. The Offspring en Rise Against headlinen, hypeband Turnstile staat er en verder wint lompe metalcore het steeds meer van melodieuze punkrock. Maar eigenlijk doet dat er helemaal niet toe op deze uitverkochte editie – zo’n 10.000 man per dag – van Jera. Nee, we zijn er weer. En we zijn met elkaar.
Fotografie Kealey Oosterom (openingsfoto), Germaux Visuals, Arnecrdnls, Natasja Anchorfocus,
Het festival begint al op donderdag, met The Hives als uithangbord. Overigens horen we vrijdag, als OOR zich meldt op het festivalterrein, dat er door een kort noodweer hier en daar een optreden wat werd ingekort op de eerste dag. We zien direct dat Jera iets ruimer is opgezet, maar dat de tenten nog altijd redelijk dicht op elkaar staan. Wel zo gezellig. Wat ook opvalt: het publiek is redelijk op leeftijd. Weinig begin twintigers, maar vooral iets oudere jongeren, die een oppas hebben moeten regelen om weer eens een weekend in de modder te kunnen spelen. Met die modder valt het overigens wel mee, want ondanks de voorspellingen blijft het vrijdag, op een enkele spat na, gewoon droog.
Verder is het vandaag vooral hard, harder, hardst. We beginnen nog mellow met het Canadese Silverstein. De emoveteranen spelen een gevarieerde set, maar het zijn de nummers van doorbraakplaat Discovering The Waterfront die ook in 2022 nog op de meeste bijval kunnen rekenen. Weinig verrassend. Net als Anti-Flag, die geluk hebben dat Jera een dankbaar publiek is om voor te spelen. Want erg spannend wil het niet worden. Ignite maakt vandaag voor het eerst z’n opwachting met nieuwe zanger Eli Santana. Het contrast met zijn voorganger Zoli Téglás kon niet groter zijn, niet alleen qua uiterlijk – Santana heeft wel iets weg van een native American met z’n lange haren – ook qua stem en vooral qua sfeer op het podium is het heel anders. Ignite heeft er weer zin in. Het nieuwe titelloze album zit er bij het publiek nog niet helemaal in, maar de band heeft in ieder geval weer een toekomst. Kunnen ze meteen stoppen met eeuwige U2-cover Sunday, Bloody Sunday.
Dan is het tijd voor een beukblok vol breakdowns, met achtereenvolgens Stick To Your Guns, While She Sleeps en Bury Tomorrow. Die laatste overtuigt het meest. Muzikaal is het helemaal dichtgetimmerd, maar het is zanger Daniel Winter-Bates die voor wat lucht zorgt en dankzij een oprechte ‘we namen livemuziek voor lief’-speech de handen op elkaar krijgt. Na drie metalcorebands na elkaar zijn we wel een beetje moe en missen we toch de punkrock. Want ondanks headliners The Offspring en Rise Against is het verder goed zoeken naar het genre. De punkbands die er wel staan zijn overigens vooral van de oude stempel. Belvedere op de vrijdag bijvoorbeeld en op zaterdag is de kleine Hawk-tent het podium van een heuse Nederlandse punkrevival met reünieshows van lokale bands als Five Years Later en Against Time. Leuk, maar we missen dit weekend de jonge frisse punkbands stiekem wel een beetje.
Terug naar de vrijdag, terug naar een propvol tweede podium waar Turnstile al na drie nummers met technische problemen kampt. Na de release van laatste plaat Glow On was de Amerikaanse band ineens talk of the town. Live blijken ze het vooralsnog niet helemaal waar te kunnen maken. De show voelt gehaast en vooral afstandelijk. Nadat we al constateerden dat het Pinkpop-podium vorige week nog een maatje te groot was voor de heren, blijkt ook de uit de hand van de band etende tent op Jera On Air niet de perfecte plek voor Turnstile. Zanger Brendan Yates is niet zo van de publieksparticipatie en ondanks de beweeglijkheid van de band op het podium worden band en publiek nooit echt één. En dat is bij een hardcoreshow behoorlijk essentieel.
The Offspring. Ach, The Offspring. Laten we eerlijk zijn: we verwachtten er niet al te veel van. Een paar hitjes, gespeeld door mannen op leeftijd. Komen we toch een beetje bedrogen uit. The Offspring is namelijk hartstikke leuk vanavond! Ten eerste: het geluid is wonderwel goed, sterker nog: geen band klonk beter op het hoofdpodium vandaag. En ja, vooral frontman Dexter Holland staat er een beetje als een zoutzak bij, maar dat komt zijn zang- en gitaarspel wel ten goede. Gitarist Noodles jut het publiek lekker op en stiekem zijn Gotta Get Away, The Kids Aren’t Allright en Pretty Fly (For A White Guy) natuurlijk hits die iedereen op Jera mee kan blèren. Feestverhogend dus. De praatjes tussendoor zijn zo flauw als het maar kan, maar na afsluiter Self Esteem zoeken we allemaal tevreden ons tentje op.
De leukste show van de wat langzaam op gang komende zaterdag is van Neck Deep. De poppunkband speelde eerder op de dag al op een Duits festival, maar heeft energie voor tien. Ja er loop wat veel backingtrack mee, maar het klinkt wel als een klok. De Welshmen spelen lekker veel ouder werk en na wat mindere optredens (No Fun At All, het verschrikkelijke Electric Callboy) is Jera om 18:00 uur pas echt wakker. Net op tijd voor de slopers van Knocked Loose, die eigenlijk niet veel anders hoeven te doen dan knetterhard spelen om de tent de slopen.
Frank Carter & The Rattlesnakes moet er vervolgens wat harder voor werken. Nou is dat aan de kleine Brit wel besteed, maar de kleine frontman is niet helemaal in z’n element. Hij scheldt z’n publiek voortdurend uit, klimt in een roze opblaasflamingo, zeurt bij ieder nummer om een circle pit en loopt nog wat uit te dagen als hij een moshpit speciaal voor vrouwen optuigt. Uiteindelijk komt het goed, gaat de circle pit letterlijk de hele tent rond en verschijnt er zowaar een lach op het gezicht van de zanger. Jammer wel dat tegen die tijd alle vaart uit de show is en nauwelijks een nummer in z’n geheel gespeeld is.
Goed, metalcore en hardcore. Daar ligt de focus van deze editie. Nadat vrijdag de nieuwere lichting kerriebands z’n ding mocht doen, is het vandaag de beurt aan de oudjes. En die oudjes laten met twee vingers in de neus even zien hoe het moet. Terror is solide, maar Comeback Kid daarna gewoon echt heel erg goed. Frontman Andrew Neufeld is vorm en ondanks dat het niet heel verrassend is, vreet Jera uit z’n hand en is de tent tijdens vaste afsluiter Wake The Dead veranderd in een heus slagveld. De vraag die opkomt is alleen: waar zijn de jonge, frisse herriebands? Want Turnstile liet gisteren horen dat het gat dat er ligt nog niet helemaal opgevuld is. Zoals zanger Ben Barlow van Neck Deep eerder op de dag zei: als het ons lukt, kan het jou ook lukken, waar je ook vandaan komt. Pak die instrumenten dus op en begin een band.
Want we kunnen niet eeuwig blijven teren op de oudjes. Zo blijkt ook maar weer eens bij Good Riddance. De Amerikaanse veteranen staan in de kleine Buzzard en de tent is niet eens helemaal vol. De nummers blijven leuk, de energie is goed, maar het moet uit de tenen komen. Bij Bad Religion is het daarna niet heel anders. Eigenlijk kun je net zo goed een plaat opzetten, zoveel verschil is er niet. Aan de andere kant: Bad Religion weet natuurlijk hoe je een festivalshow neerzet, het is solide, muzikaal dik in orde en de vele fans vinden het prachtig. En lekker dat de band er gewoon twintig nummers uitknalt. Geen gezeik, gewoon spelen. Kan Frank Carter nog een puntje aan zuigen.
Dan is afsluiter Rise Against toch een klein beetje een teleurstelling. De band laat de eerste albums eigenlijk volledig links liggen. Pas in de toegift komt oudje Give It All voorbij. En waarom zou je het beste nummer van je nieuwe album (titeltrack The Nowhere Generation) niet spelen? Ach, Rise Against speelt op een festival, met makkelijk behapbare tracks, meezingers en met het akoestische Hero Of War ook plek voor een klein brok in de keel. Helemaal prima, maar totaal niet verrassend. Maar eigenlijk, eigenlijk gaat het daar helemaal niet om. We waren weer een weekend op een punkfestival. We werden met z’n allen dronken, we zagen oude vrienden, we vergaten de afgelopen twee klotejaren en we genoten intens. En als we morgen allemaal wakker worden met corona dan is dat maar zo.
Gezien: 24 en 25 juni 2022 op Jera On Air, Ysselsteyn
