Een jaar geleden kwam All Or Nothing uit, het tiende album van de band uit Californië en het enige met Zoli Téglás als zanger. Of Lindberg principieel weigert daar nummers van te zingen weet ik niet, maar de heren laten de plaat vanavond volledig links liggen. Of daar iemand in de zaal wakker van zal liggen? Natuurlijk niet, Amsterdam wil klassiekertjes als Wouldn’t It Be Nice, My Own Country, Can’t Believe It en Same Old Story horen. Dat Pennywise die nummers de vorige keer dat ze in Nederland waren ook al speelde – en de keer daarvoor en…. – maakt niemand iets uit. Zeker niet omdat de band opvallend strak speelt en Lindberg aan en tweede jeugd begonnen lijkt te zijn.

Gebeurt er dan helemaal niets opvallends vanavond? Nou, eigenlijk niet. Of het moeten de covers zijn (Territorial Pissings van Nirvana en Black Flag’s Gimme Gimme Gimme) die in de set verstopt zitten. Je zou toch zeggen dat een band die 25 jaar bestaat geen covers nodig heeft, maar ach, ik kan me wel voorstellen dat de heren ook wel eens verveeld raken van altijd maar dezelfde nummers spelen. Want ook al heeft Pennywise tien albums op zijn naam staan, de fans willen gewoon de hitjes horen. Pennywise is al jaren een ‘u-vraagt-wij-draaien’-band. Natuurlijk heeft deze band geen enkele – pas op, jeukwoord – urgentie meer en relevant zijn ze ook al jaren niet meer, maar als ze zo gedreven spelen als vanavond is het in ieder geval wel jeugdsentiment in optima forma.

Met Téglás als zanger probeerde Pennywise nog wel eens wat maatschappelijke zaken te bespreken tijdens shows. Vanavond is het de altijd vloekende gitarist Fletcher Dragge die wel iets wil zeggen. Over dat Amerika stom is omdat daar geen fucking tieten op tv zijn en hier in Nederland wel. Dit soort teksten passen eigenlijk veel beter bij Pennywise dan serieuze speeches over walvisjacht. Wat dat betreft was het huwelijk tussen de punkrockers en Téglás nooit heel gelukkig. Als de band het afsluitende Bro Hymn inzet concluderen we dat we eigenlijk een hele vermakelijke avond hebben gehad. Meer mag je ook niet verwachten van een band die al jaren op dezelfde nummers teert.

Fotografie: Bianca Berger

Gezien: 11 mei 2013, Melkweg, Amsterdam