concert

Khruangbin blijkt vooral geschikt om doorheen te lullen in AFAS Live

Best wonderlijk: de twee op voorhand verreweg minst spannende livebands van het moment staan deze week vlak na elkaar op de Nederlandse podia. Eerst kwam Cigarettes After Sex naar de Ziggo Dome, nu staat Khruangbin in de AFAS Live. Twee keer zelfs. Duizenden kochten kaartjes, maar online viel zelfs het woord ‘recensiecorvee’. En inderdaad: met de ogen dicht was het inderdaad net alsof je de plaat op zette. Maar dan natuurlijk wel met duizenden uitbundig ouwehoerende hipsters om je heen, die allemaal heel erg druk in de weer waren met hun iPhone.

De zaal vol hippe vogels veert op. We zijn dan al een hele tijd onderweg, de band is zelfs al even van het podium gestapt voor een korte break en teruggekeerd, en eindelijk, eindelijk, ein-de-lijk wordt er een moddervet, dansbaar baslijntje ingezet. Zo eentje waar het tot dan toe braaf meedeinende publiek echt naar smacht. De zelfs voor Khruangbins doen toch wel heel erg kabbelende nieuwe plaat A La Sala wordt vanavond als eerste vertolkt, maar het kabbelen van die veelal instrumentale nummers is zich al een tijdje gaan wreken. Hoe?

Op show één van twee shows in de AFAS Live zijn na pakweg een uur de applausjes tussen de nummers ernstig kort geworden. En het grootste vermaak op de bovenste tribune, die staart naar drie kleine poppetjes in de schaduw die ondanks fraaie belichting bar weinig show bieden, is een snipper confetti die uit het dak naar beneden dwarrelt. Haast poëtisch langzaam. Als een restant van een eerder feestje. En wat staan er tijdens de show toch veel mensen bij de merchandise, op zoek naar die ene hippe Khruangbin-trui (die je trouwens tachtig euro kost).

Meestal begint dit kabbelen van een concert pas na een nummer of vijf. Omdat artiesten een daverende opening toch wel in elkaar weten te draaien, en omdat je zo’n artiest die je thuis graag draait tijdens het diner, ook graag wel eens live wil zien. Maar dit keer kunnen we er niet omheen: het begint simpelweg al saai. Haast alsof ze met dergelijke verwachtingen willen spelen schotelen de drie van Khruangbin uit Texas zo’n beetje de dufste opening denkbaar voor. Nou, daar staan ze dan, niet tot het publiek sprekend, in hun decor vol trappetjes dat moet doen denken aan een haciënda, maar waar best wel wat meer geld tegenaan had gekund om er echt iets van te maken.

Wat er te zien is? Drummer DJ Johnson zit op de hoogste treden van die trappetjes, geposteerd aan de zijkant. Laura Lee op bas en Mark Speer op gitaar lopen allebei de hele show lang simpelweg trappetje op en af. En nog een keer. En nog een keer. Pasjes omhoog en pasjes omhoog, soms langzaam, soms ver uit elkaar, soms juist dichtbij, soms sneller en soms zelfs opeens synchroon – wat verraadt dat hier geen improvisatie plaatsvindt, maar dat over alles is nagedacht. De enkele vocalen worden daarbij opvallend genoeg nauwelijks verstaanbaar en matig gezongen, in hun verder feilloos gespeelde instrumentale brouwsel van allerlei stijlen. Een beetje Air, een beetje Dick Dale, wat seventiesgitaar: je hoort het er live allemaal in terug.

Een beetje makelaar zou nu zeggen: location is everything. Sommige bands kun je overal zien, sommige bands passen beter op specifieke plekken. Deze zomer speelde Khruangbin in de Hollywood Bowl in Los Angeles, op een prachtige zomeravond, met een orkest dat helaas niet naar Europa is meegenomen. Zij die erbij waren, waren na afloop lyrisch: deze magische muziek voerde je mee naar een hele andere wereld. Maar ja, wordt maar eens meegevoerd in de grote, zwarte blokkendoos die de AFAS Live is. Hier had door de Nederlandse boeker gekozen moeten worden voor een bijzondere locatie: Carré, Paleis Soestdijk, Radio Kootwijk, er valt genoeg te bedenken. Op bijzondere plekken had deze show vast iets magisch kunnen krijgen. Nu is dat niet zo.

En dan eindigt dat deel één van de show ook nog eens in een groot digitaal noodweer, inclusief visuals, en verdwijnen de drie in een enorme rookwolk van de planken. Zonder dag te zeggen, zonder zwaaien. Nou, bedankt. Wat een totaaltheater. Dat hoeft een show ook helemaal niet te zijn natuurlijk, maar als je er toch voor kiest voor duizenden te spelen, moet je wel iets bieden. Aan interactie, vooral. Het ‘Hello Amsterdam’ komt niet eens aan bod, in dit deel: die woorden laten tergend lang op zich wachten. So much voor een concert als een samenzijn. Dit is eenrichtingsverkeer in een suffig 30 kilometer per uur-straatje.

Was dit het dan? Nee, de shows in Amerika wezen al uit van niet. De band keert terug, weer met dezelfde choreografietjes. Vocaal wordt het niet per se beter, maar dansbaarder wordt het wel, en alsof de knop wordt omgezet veert AFAS Live dus ook op. En dan is het opeens toch alsof de puzzelstukjes in elkaar vallen: er wordt bewogen, er wordt weer harder gejuicht, die kletsende vriendengroepjes stoppen opeens met praten en gooien de handen in de lucht. Ja, dit lijkt Lowlands wel, of beter nog: Coachella.

Zien en gezien worden in je meest hippe outfit en meedeinen als je daar zin in hebt, maar meer met je vrienden bezig zijn ook wel prima vinden: als deze festivalvibe toeslaat is deze avond op z’n best. En dan valt het kwartje. Misschien is Khruangbin wel helemaal geen band om als concertrecensent naar te gaan staan kijken, maar eentje om te ‘gebruiken’: als omlijsting, gewoon voor je eigen feestje.

Gezien: 31 oktober 2024 in AFAS Live, Amsterdam
Fotografie: Daniël de Borger

 

deel dit artikel

Meer:

Khruangbin
down the rabbit hole

Khruangbin geeft vermoeid Down The Rabbit Hole een rustmomentje

Zelfs Khruangbin lukt het niet om de zon...
down the rabbit hole

Khruangbin geeft vermoeid Down The Rabbit Hole een rustmomentje

Zelfs Khruangbin lukt het niet om de zon...
interview

Khruangbin: een poging tot een interview met zwijgzame Texanen

Soms vraag je je af waarom artiesten eigenlijk...
interview

Khruangbin: een poging tot een interview met zwijgzame Texanen

Soms vraag je je af waarom artiesten eigenlijk...
pop

A La Sala

Een woonkamer zegt veel over een mens, heb...
pop
Khruangbin

A La Sala

Een woonkamer zegt veel over een mens, heb...
album

Mordechai

Het liedje is heilig binnen de muziek, maar...
album
Khruangbin

Mordechai

Het liedje is heilig binnen de muziek, maar...
album

Hasta El Cielo

Blijkbaar bracht Laura Lee, de bassiste met het...
album
Khruangbin

Hasta El Cielo

Blijkbaar bracht Laura Lee, de bassiste met het...
album

Con Todo El Mundo

album
Khruangbin

Con Todo El Mundo

Meest gelezen

MEEST RECENT

INLOGGEN