De alto’s van de jaren negentig en begin jaren nul hebben zich vanavond en masse verzameld in een uitverkochte AFAS Live in Amsterdam. Net als vroeger herken je ze aan hun zwarte kleding en bandshirts. Dertig jaar geleden schudde Korn de muziekwereld op met een debuutalbum dat nu metal definitief op de kaart zette. Hit na hit zou volgen en dankzij de hang naar nostalgie zijn de muzikanten uit Californië anno 2024 onverminderd populair.

Fotografie Julia Huikeshoven

Op een gigantisch geraamte dat voor het podium hangt, worden visuals geprojecteerd terwijl de klanken van 4U door de zaal galmen. Het geheel wordt langzaam omhoog gehesen en met Rotting In Vain wordt de toon gezet. Het is gelijk een van de weinige nummers van de laatste jaren die we te horen krijgen. De setlist is, gelukkig, vooral gevuld met werk uit de begintijd van de band. Korn vormt na al die jaren een geoliede machine, waarbij zanger Jonathan Davis schreeuwt als een jonge debutant die niets te verliezen heeft.

Het snoeiharde intro van Here To Stay wordt extra kracht bijgezet door de drums van Raymond Luzier en bassist Ra Díaz, die naast zanger Davis zoals altijd worden geflankeerd door gitaristen Munky en Head. De eerste biertjes vliegen door de lucht, er ontstaan moshpits en als Davis de microfoon richting publiek richt, wordt ‘all the fucked up feelings again’ luidkeels meegeschreeuwd. En zo worden we meegenomen naar onze tienerjaren, waarin nummers zoals A.D.I.D.A.S., Clown en Good God tot afgrijzen van veel ouders en klasgenoten (veel te hard) door speakers en koptelefoons klonken.

De drumsolo halverwege de set luidt een blok hits in, waarna het ‘Are you ready’ van Blind voor rillingen van genot zorgt en ook Got The Life en Falling Away From Me natuurlijk niet mogen ontbreken. Een blik langs de soms zichtbaar geëmotioneerde gezichten in de zaal verraadt de impact die Korn op de vormende jaren van velen heeft gehad. Volgens media en overbezorgde ouders zou nu metal tieners die met hun levens en emoties worstelden alleen maar verder de afgrond in duwen. Ze hadden geen idee dat de muziek een erkenning van hun gevoel was en de bijbehorende gemeenschap fans een veilige haven.

Dat gevoel van saamhorigheid wordt kracht bijgezet als het publiek als één stem de regels van We Will Rock You tijdens Coming Undone meezingt. Iets wat later wordt herhaald, als Y’All Want A Single (‘say fuck that, fuck that’) het einde van de reguliere set afbakent. De toegift begint met het opdreunen van kinderversjes (Shoots And Ladders) en werkt via Twist en Divine toe naar hét nummer waar de Korn-liefde voor velen mee begon. Freak On A Leash ontketent een grote moshpit, gevuld met mensen die hun jeugd opnieuw beleven.

Gezien: 4 augustus in AFAS Live, Amsterdam.