Hoewel Marina nooit grote hits scoorde, heeft ze een behoorlijke fanbase weten op te bouwen. Gisteren speelde ze in de grootste popzaal van TivoliVredenburg, vanavond is een uitverkocht Paard van Troje aan de beurt. Een laaiend enthousiast tienerpubliek gaat daar volledig uit z’n bol wanneer de dertigjarige zangeres de bühne opkomt in glitterbroek- en top, met twee Bejeweled-diamanten als oren op haar hoofd. Marina heeft haar show in drie blokken (en outfits) verdeeld, één voor al haar platen in chronologische volgorde. Ze trapt dus af met wat nummers van The Family Jewels. Het lijkt meteen een lange avond te gaan worden. Marina zingt vals, het geluid staat te hard en theatrale liedjes met pauwachtige vocals als I Am Not A Robot passen niet bij de feestelijke glitter-presentatie.

Eenmaal aangekomen bij het blokje no-nonsense pop van tweede plaat Electra Heart wordt de show toch best vermakelijk. Diamandis’ pakt haar fans volledig in met olijke liedjes als Primadonna Girl en How To Be Heartbreaker. De nummers gaan over onderwerpen die spelen bij de leeftijdsgroep en bevatten beats waar dit soort zalen niet tegen bestand zijn. De zangeres paradeert daarnaast in Oops… I Did It Again-pak over het podium, beweegt er lekker uitbundig op los en wekt in woord en daad de indruk dolgraag de nieuwe natte droom van hedendaagse puberjongetjes te willen zijn. ‘Hit me with your sweet love, steal me with a kiss’, verzoekt ze in Bubblegum Bitch. De energie is top, maar muzikaal stelt het tot dusver niets voor.

Die twee elementen groeien gelukkig naar elkaar toe in het laatste blok van de setlist, gewijd aan derde album Froot. De titeltrack van de plaat is funky electropop van de bovenste plank, strak uitgevoerd en gepaard met een lichtshow die doet denken aan flipperkasten en fruitmachines. De scherpere teksten van eveneens klasse popliedjes als Savages en Can’t Pin Me Down forceren Marina om haar muziek met meer aandacht voor dergelijke details te brengen, waardoor ze niet langer als overdreven lustobject, maar als serieuzere zangeres overkomt. Het is alsof Diamandis zich in de aanloop naar Froot ineens besefte dat popmuziek ook leuk èn slim kan zijn. Hopelijk profiteren haar toekomstige platen van dit inzicht en worden haar shows minder wisselvallig dan die van vanavond.

Fotografie: Dimitri Hakke

Gezien: 26 februari 2016, ‘t Paard van Troje, Den Haag