Ze stond wellicht minder in de spotlights dan stijlgenoten Froukje, S10 en Eefje de Visser, maar 2024 was desalniettemin ook een topjaar voor Merel Baldé. Als Merol bracht ze pakweg twee maanden geleden haar beste album tot nu toe uit: de knotsgekke partyplaat Naar De Haaien & Weer Terug. In OOR noemde ik Merol’s tweede worp eigenzinnig en uniek, maar nog enthousiaster was de recensent van Humo. ‘Vergeet brat summer, de herfst der haaien is aangebroken’, verkondigde het Belgische blad. In Paradiso sloot Merol donderdagavond een vinnig seizoen af met de eerste van twee shows tjokvol memorabele popmomenten.

Fotografie Mick de Jong

Tijdens die show vraag je jezelf regelmatig af waarom je in godsnaam nog een peperduur kaartje voor een internationale popster zou kopen zolang Merol actief is. In een badpak van blauw latex met een enorme vin op haar rug en omringd door vier dansers die haar zo nu en dan optillen, zodat ze als een vis door denkbeeldig water kan zwemmen, lijkt ze vanavond soms de Lady Gaga van de Lage Landen. Ook de opzet van de show is er een van internationale stadionallure. Vier kostuumwissels tijdens instrumentale intermezzo’s, tal van props on-stage, met dans en sfeerlicht gevulde theatrale momenten, strakke choreografieën en een vette lichtshow. In ieder liedje zit wel een opvallend visueel element.

En net als Gaga of Peaches zijn ook die liedjes zelf vaak spraakmakend. Geweldig is bijvoorbeeld Slettenperi, over het korte termijngeluk dat een zogenaamde ‘slettenperiode’ kan voortbrengen. Na ieder couplet valt de muziek even stil, galmt het woord ‘slet’ in zware stemvervorming door de zaal, en wordt er vervolgens gedanst tot het geil dat van de bewegingen afdruipt de voorste rijen van het publiek heeft doorweekt. Terwijl haar dansers lang niet voor de laatste keer twerken alsof er een uit de kom gesprongen heup teruggezet moet worden, slingert Merol al grijzend haar bloedrode slipje het publiek in. Schijt aan alles heeft ze tegenwoordig, zegt ze tijdens een van haar geestige speeches, kort nadat ze voor Mannen Met Gevoel – gekleed in een bh’tje – een moshpit heeft gevormd met de vriendjes van andere vrouwen.

Alhoewel, schijt aan alles… In een groot contrast met Chocoladefontein, Foefsafari, Supermarche en al die andere slutty bangers waarmee Merol vanavond de zaal verbouwt, toont de Amsterdamse zich bij vlagen namelijk ook gevoelig, kwetsbaar en een beter zangeres dan je op basis van veel van haar studiosongs zou denken. Prachtig is het introspectieve Merel Met Een E, gebracht vanaf het eerste balkon pal tegenover het podium. Nog veel mooier is het tierelantijnloze breakup-liedje Niet Meer Met Mij, dat Merol’s indrukwekkende bereik tentoonstelt. Ook heel fijn: de ingetogen versie van de publieksfavoriete slotsong Lekker Met De Meiden, met alleen haar tourmanager achter de toetsen.

De mindere momenten hangen samen met het mindere materiaal. Plek Voor Jack – geïnspireerd door Titanic – is een wel heel vlak liedje en het muzikaal flinterdunne Je Vais Vite (op de Campingdisco) heeft nogal een hoog Ome Henk-gehalte. Zo achter elkaar gespeeld valt daarnaast op dat Koude Kermis en Zachte Landing uit hetzelfde hout gesneden zijn. Nee, een echte rasmuzikant of prijswinnend schrijver van tijdloos materiaal of klassieke songs zal Merol nooit worden. Maar een van de allerleukste en meest opzienbarende popsterren van Nederland was ze al langer dan vanavond.

Gezien: 12 december 2024 in Paradiso, Amsterdam